IMGi70 (2)

Obserwacja (tac. observatio - oglądanie czegoś, to metoda polegająca na planowym i systematycznym spostrzeganiu faktów t\

„Obserwowanie jest to spostrzeganie planowe. Gdy zauważyłem cos niechcący. postrzegłem tylko; gdy wypatrywałem, by zauważyć zaobserwowałem" \

W naukach społecznych dość często spotykamy się z niejednoznaczny m stosów aniem terminu obserwacja, jak i jej zastosow aniem. Zazwyczaj używa się tego terminu w dwóch znaczeniach:

-dokonywania spostrzeżeń w sposób planowy, systematyczny w celu znalezienia odpowiedzi na określone wyraźne pytanie w zakresie poznania kogoś łub czegoś, nazwą tą określa się sposób organizow ania i przeprowadzania badań; w diagnozowaniu dziecka wykorzystuje się pierwsze znaczenie i zw iązane z nim definicje.

M. Przetac/nikowa określa obserwacje jako metodę najbardziej przydatną dla poznania dziecka w procesie wychowania. Polega ona na św iadomym. planów y m i celowym spostrzeganiu się jednostki i na rejestrowaniu przebiegu zjawisk i wydarzeń⁴.

C Kupisiewicz podaje, że istotą obserwac ji jest zamierzone, planowe tsystematyczne spostrzeganie zjawisk i procesów w celu ujawnienia towarzyszących im zmian oraz stwierdzenia zachodzących między nimi związków '.

Z kolei M. Lobocki definiuje obserwację .jako sposób spostrzegania, gromadzenia i interpretowania poznaw anych danych w naturalnym fch przebiegu i pozostają w bezpośrednim zasięgu widzenia i sły szenia obserwatora. Obserwacja dotyczy taktów , zdarzeń i zjawisk w ich

W Okoń, \«>ttv sfowntż :v.;.;c»'v'<» '>•'. Wyd. Żak. Warszawa 200?:

Kopłhńskt. Sfcw« wyTujj&c obcych i ebityesyotycA, w aissswa

T Kwaifcinski. Efoweiuy teoriipteztuniu, .'.\cdi_fi‘rnwinrj i nwtoAłlogh wwk, Warszawa 1961.

M. Prsetacsiukowa, PaychofogK! rcyehowiaweca, jępofeecrw i Mnifcwt, WSiP. W arszawa 19?9, s. 58.

C- Kupisiewicz. Ptcfeftwy żwidr\<: .\c>BGW. W arszawa 19S6.S. 2?