IMGv73

Ejs. 12. Al&bet palcowy Pfix«stena. Według Ł Emmerig

j/£		Jfe
:al		8 /^ęv Rg.4 ^
te	■fi Rg. 6		te
X		1'

iHHgl    iranteMWkiej Wediag E. Emmerig

Rys. 14. Alfabet G. Dalgaimo. Według E. Emmerig dłoni lewej możliwy jest przekaz informacji Alfabet ten został później przejęty przez Grahama Bella do nauki niesłyszącego Sandersa i tą drogą rozpowszechnił się także w Stanach Zjednoczonych.

Metoda rochesterska powstała w Stanach Zjednoczonych w 1878 r., opracowana pod kierunkiem Z en asa Freemana W ester wel ta. Istotą metody rochesterskiej (nazwa pochodzi od Rochester School for the Deaf) jest jednoczesne mówienie i palcowanie. Dziecko zatem odczytując z ust może jednocześnie "wspomagać postrzeganą informację obserwując równoległy przekaz alfabetem palcowym. W metodzie rochesterskiej nie stosuje się języka migowego. Naukę rozpoczyna, się w piątym a nawet w trzecim roku życia dziecka. Począwszy od II wojny światowej palcówkę wprowadzano jednak dopiero od 12—13 roku życia dziecka, do tego czasu stosowano wyłącznie, metodę czystą ustną. Pod wpływem osiągnięć metody daktylnej w ZSRR, w roku 1958 w New Mexico School for the Deaf .powrócono do wykorzystywania palcówki łącznie z nauką mowy począwszy od wstąpienia dziecka do szkoły. Obydwa te kierunki, tj. nauczanie za pomocą palcówki zarówno w okresie przedszkolnym, jak i dopiero w okresie od 12/13 r. życia dziecka, współistnieją w szkolnictwie dla niesłyszących w Stanach Zjednoczo-

£. L. Scouten, współczesny teoretyk i kontynuator metody sterekiej, charakteryzuje ją następująco^1M: 1

¹⁰¹ H. Jussen, M. KrOger, Manuelle KommunikationshUfen, jvr., B MymI ¹⁰⁴ E. L. Scouten, The Rochester Method, An orał multiseneory fl for instructing prelingual deaf chUdren, „American Annals of the DmJT nr 2. voJ. 112, s. 50—59.