IMG�80

EN ISO 14688-1:2002

4.3 Skład gruntu

4.3.1    Postanowienia ogólne

Większość gruntów jest gruntami złożonymi i składa się z frakcji głównej i frakcji drugorzędnych. Są one opisywane: rzeczownikiem (nazwa główna) oznaczającym frakcję dominującą i co najmniej jednym przymiotnikiem, terminem opisującym frakcję drugorzędną (np. żwir piaszczysty saGr, ił piaszczysty saCI).

Terminy dotyczące frakcji drugorzędnych należy pisać małymi literami.

Grunty stanowiące pr/ewarstwienia mogą być pisane małymi podkreślonymi literami, następującymi po głównej frakcji gruntu (np. ił pylasty przewarstwiony piaskiem siCIsa).

4.3.2    Frakcja główna

Frakcja główna, określa właściwości inżynierskie gruntu. Dla jasności można ją podać dużymi literami.

W przypadku gruntów bardzo gruboziarnistych główną frakcją jest frakcja gruntu bardzo gruboziarnistego, o przeważającej masie. Zaleca się, aby bardzo gruba frakcja była oddzielona z próbki przed oznaczeniem frakcji drobnej i grubej.

W przypadku gruntów gruboziarnistych główną frakcją jest frakcja gruntu gruboziarnistego, o przeważającej masie. Złożone grunty gruboziarniste zawierają drobne frakcje (pył i/lub ił), które nie warunkują właściwości inżynierskich gruntu.

UWAGA 1: Drobne frakcje nie są postrzegane jako warunkujące właściwości gruntu, jeśli grunt wykazuje wytrzymałość w stanie suchym poniżej małej wg 5.8 lub wykazuje plastyczność poniżej małej wg 5.8 w badaniu opisanym w 5.6 lub 5.8.

W obu przypadkach nazwa powinna być oparta na frakcji, która dominuje w danym gruncie gruboziarnistym (porównaj 4.2), np. żwir, piasek, żwir średni, piasek drobny.

W przypadku gruntów drobnoziarnistych główną frakcją jest odpowiedni rodzaj gruntu drobnoziarnistego (ił lub pył) określający właściwości inżynierskie gruntu.

W przypadku złożony ch gruntów drobnoziarnistych frakcje drobne determinują właściwości inżyr erskie gruntu.

UWAGA 2: Frakcję drobną uważa się za determinującą właściwości gruntu złożonego, jeśli wykazuje cc 'ajmniej średnią wytrzymałość w stanie suchym w badaniu opisanym w 5.6 lub wykazuje w badaniu co najmniej małą osstyczność, jak opisano w 5.8.

W obu przypadkach grunt należy nazywać „iłem” lub „pyłem”, w zależności od plastyczności frakąi drobnej, a nie od uziamienia. Oznaczanie powinno być oparte na 5.6, 5.7, 5.8 i 5.9.

UWAGA 3: Minimalne wymiary próbki wymagane do właściwego oznaczania gruntu wzrastają wraz z wyaarem największych ziaren.

4.3.3    Frakcje drugorzędne

Frakcje drugorzędne j kolejne nie określają właściwości inżynierskich gruntu, lecz mają na nie wpływ.

Frakcje drugorzędne są umieszczane w drugiej kolejności ze spójnikiem „z” lub wyrazem „domieszka” przy terminach opisujących •‘-akcję główną w kolejności ich ważności, jak to pokazano w następującym przykładach:

-    żwir piaszczysty _vsaGr),

-    żwir drobny z piaskiem grubym (csaFGr),

-    pył z piaskiem srssdnim (msaSi),