IMG�84

kurator w treści swojego pisma z 9 lipca 20x4 roku (data wpływu), twiście, Sąd rozumie, że obrońca przedstawił te dwie kwestie w ten sposób,

I ^'wykazać całkowity według niego brak przesłanek co do jednej, jak i -okoliczności, i trudno byłoby mu to zrobić inaczej, jeżeli chciał się Jednocześnie odnieść do tych dwóch kwestii, ale jego zarzuty w obu przypadkach są chybione, bowiem przesłanki te, co wykazano powyżej, istnieją » obu tych przypadkach.

Po zapoznaniu się z protokołami kwestionowanych czynności Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości w sposobie ich przeprowadzania, zresztą skarżący kwestionuje to przeprowadzanie, jak się wydaje, jedynie w zakresie dochowania przesłanek z treści art. 227 k.p.k. Tutaj zaś należy zgodzić się z prokurator (pismo z 9 lipca 2014 roku - data wpływu), że odwzorowany w treści tych protokołów sposób przeprowadzania spornych czynności nie wykazuje, aby podczas przeszukania doszło do podejmowania działań niezgodnych z celem tej czynności, bądź aby były one prowadzone bez zachowania umiaru i poszanowania godności innych osób lub spowodowały wyrządzenie niepotrzebnych szkód, czy — dolegliwości. Wobec powyższego, co do naruszenia Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, to trzeba się podobnie wypowiedzieć, jak - odnośnie wskazywanego przez obrońcę naruszenia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W treści ust. 2 tej Konwencji dozwolone jest ograniczenie w zakresie korzystania z prawa do poszanowania życia prywatnego oraz rodzinnego, mieszkania i korespondencji, przewidziane przez ustawę i w wypadku w szczególności, kiedy konieczne jest to dla ochrony porządku i zapobiegania przestępstwom. Obrońca w szczególności wywodzi brak zastosowania art. 227 k.p.k., bowiem istniało małe prawdopodobieństwo, aby w miejscu zamieszkania podejrzanego były przedmioty z przestępstw, ponieważ jednak, jak wcześniej wskazywano, takie uzasadnione podstawy istniały, czynności przeszukań odbyły się zgodnie z art. 227 k.p.k. i w konsekwencji — z unormowaniami powyższej Konwencji. Inne kwestie podnoszone przez obrońcę, także - na posiedzeniu w dniu dzisiejszym, dotyczą już postępowania prokuratury po dokonaniu zatrzymania i przeszukań, więc nie wpływają na początkowe postanowienie z 24 czerwca 2014 roku oraz czynności faktyczne w wykonaniu tego orzeczenia.

Na koniec należy wyjaśnić kształt rozstrzygnięcia Sądu w tej sprawie.

Odnośnie przeszukań, to treść przepisu art. 236 k.p.k. wskazuje, że zażalenie przysługuje na postanowienie dotyczące przeszukania, nie — na czynność faktyczną samego przeszukania. Więc Sąd, utrzymując skarżone orzeczenie w mocy co do przeszukań, uznaje jednocześnie, jak w tej sprawie, że przeszukania te zostały zarządzone tym postanowieniem między innymi zasadnie i legalnie, a same czynności przeszukań - wykonane w szczególności prawidłowo, chociaż przepis powyższy nie wskazuje dokładnie tych przesłanek, jak w przypadku art. 246 § 1 k.p.k., dlatego też nie trzeba o nich wspominać w sentencji rozstrzygnięcia

Odnośnie zaś zatrzymania, to treść przepisu art. 247 § 2 k.p.k. odsyła odpowiednio do treści przepisu art. 246 § 1 k.p.k., a tam nie tylko, że