umożliwienia podejrzanym I ukuszowi Nurzvńskiemu i Konradowi Lasocie tworzenia fałszywych wyjaśnień obcjgwtjących podejrzanego Marka Falcntę. Insynuowana przez skarżącego okoliczność będąca wyrazem jego prywatnego poglądu na działanie Prokuratury, ABW i Policji nie znajduje jakichkolwiek podstaw w materiale dowodowym, a nadto zarzuca prokuratorom, funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Policji prowadzącym czynność w niniejszym postępowaniu brak bezstronności i podejmowanie] bezprawnych działań mających na celu uzyskanie fałszywych dowodów przeciwko podejrzanemu Markowi Falencie. Formułowanie takich zarzutów jest równoznaczne z bezpodstawnym pomawianiem
prokuratorów i funkcjonariuszy wskazanych organów o popełnienie przestępstwa z art. |
235 k.k. Tworzenie tego typu insynuacji, nie mających nadto żadnego związku z . (
niedopuszczalne przekroczenie przysługującego adwokatowi na podstawie art. 8 z
ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. 2009, Nr 146, poz. 1188 w
ze zm.) uprawnienia do korzystania z wolności słowa i pisma w granicach określonych zi
przez zadania adwokatury i przepisy prawa oraz za naruszenie zasad etyki adwokackiej. Świadczy to również o braku profesjonalizmu obrońcy, który w piśmie pr
procesowym wyraża prywatne, personalne osądy i podważa autorytet Prokuratury, je
3 *
W treści zaskarżonego postanowienia wskazano, wbrew stanowisku p
skarżącego, konkretne okoliczności wskazujące na zasadność obawy matactwa ^
mający stanowić naruszenie art. 25 . § 3 k.p.k. nie zasługuje na uwzględnienie. ^
Zarzut naruszenia art. 258 § 1 pkt 1, § 2 i § 3 k.p.k. nie wymaga zajmowania v
stanowiska w tym przedmiocie albowiem przepisy te nie znalazły zastosowania przy ^
wydaniu zaskarżonego postanowienia. ^
8