kscan45

(14.4)

(14.5)

^K=rl4^[Scm"^1]

czyli

G= Kj

Przewodność właściwa jest to przewodność słupka elektrolitu o długości (/) 1 cm i przekroju {A) 1 cm². Stosunek IIA nazywa się stałą naczynka elektrolitycznego lub pojemnością oporową naczynia k, czyli

(14.6)

Stąd

(14.7)

k = —k [S • cm *]

Przewodność właściwa elektrolitów zależy od rodzaju elektrolitu, jego stężenia i bardzo wyraźnie od temperatury.

Dla roztworów elektrolitów istotne znaczenie ma pojęcie przewodności molowej, która umożliwia porównanie przewodności różnych elektrolitów:

A = —‘ 1000    (14.8)

c

gdzie: k — przewodność właściwa, c — stężenie molowe elektrolitu [mol dm^-3], A — przewodność molowa. Przewodność molowa ma wymiar = S-cm² mol^-1. Przewodność molowa A odnosi się do związku chemicznego np. typu AB. W przypadku roztworów elektrolitów przewodność molowa składa się z przewodności kationu X_A+ i anionu Ź_B + , czyli

Aab ^{= a}(^A⁺ +    (14.9)

gdzie a jest stopniem dysocjacji związku. Przewodność molowa związku zależy od jego stężenia i wzrasta wraz z rozcieńczeniem roztworu do wielkości stałej zwanej graniczną przewodnością molową A°, gdy stężenie roztworu dąży do zera. W przypadku roztworów elektrolitów graniczna przewodność molowa jest równa sumie granicznych przewodności jonowych, gdyż a = 1 (prawo Kohlrauscha):

AlB = Ag* + Ag-    (14.10)

W przypadku roztworów elektrolitów typu A_mB_n łatwiej porównać przewodności różnych związków za pomocą przewodności równoważnikowej A*. Wielkość ta jest związana ze stężeniami normalnymi, czyli liczbą gramorównoważ-ników w dm³ roztworu. Należy zaznaczyć, że pojęcie gramorównoważnik i przewodność równoważnikowa w układzie SI nie występuje.

253