(14.4)
(14.5)
czyli
G= Kj
Przewodność właściwa jest to przewodność słupka elektrolitu o długości (/) 1 cm i przekroju {A) 1 cm2. Stosunek IIA nazywa się stałą naczynka elektrolitycznego lub pojemnością oporową naczynia k, czyli
(14.6)
Stąd
(14.7)
k = —k [S • cm *]
Przewodność właściwa elektrolitów zależy od rodzaju elektrolitu, jego stężenia i bardzo wyraźnie od temperatury.
Dla roztworów elektrolitów istotne znaczenie ma pojęcie przewodności molowej, która umożliwia porównanie przewodności różnych elektrolitów:
A = —‘ 1000 (14.8)
c
gdzie: k — przewodność właściwa, c — stężenie molowe elektrolitu [mol dm-3], A — przewodność molowa. Przewodność molowa ma wymiar = S-cm2 mol-1. Przewodność molowa A odnosi się do związku chemicznego np. typu AB. W przypadku roztworów elektrolitów przewodność molowa składa się z przewodności kationu XA+ i anionu ŹB + , czyli
Aab = a(^A+ + (14.9)
gdzie a jest stopniem dysocjacji związku. Przewodność molowa związku zależy od jego stężenia i wzrasta wraz z rozcieńczeniem roztworu do wielkości stałej zwanej graniczną przewodnością molową A°, gdy stężenie roztworu dąży do zera. W przypadku roztworów elektrolitów graniczna przewodność molowa jest równa sumie granicznych przewodności jonowych, gdyż a = 1 (prawo Kohlrauscha):
AlB = Ag* + Ag- (14.10)
W przypadku roztworów elektrolitów typu AmBn łatwiej porównać przewodności różnych związków za pomocą przewodności równoważnikowej A*. Wielkość ta jest związana ze stężeniami normalnymi, czyli liczbą gramorównoważ-ników w dm3 roztworu. Należy zaznaczyć, że pojęcie gramorównoważnik i przewodność równoważnikowa w układzie SI nie występuje.
253