kscan48

14.2.2. Konduktometria bezkontaktowa (bezelektrodowa)

W zależności od częstości stosowanego prądu konduktometrię bezkontak-tową można podzielić na dwie grupy:

1)    konduktometrię bezkontaktową o małej częstości (od częstości prądu sieciowego do częstości 100 Hz),

2)    konduktometrię bezkontaktową o wielkiej częstości (setki MHz) — oscylometrię.

Zasadę działania konduktometrów bezkontaktowych o małej częstości wyjaśnia schemat przedstawiony na rys. 14.4. Wykonana z dielektryku rura,

tworząca zamknięty obwód, jest wypełniona badanym roztworem elektrolitu. W dwóch miejscach rury umieszczone są cewki transformatorów — wzbudzającego Tr_Ł i pomiarowego Tr₂. Wskutek powstającego w transformatorze Trj pola elektromagnetycznego, w rurze wypełnionej cieczą indukuje się siła elektromotoryczna e₁ i prąd I_v Wartość tego prądu wynosi:

h

^e_i

R

gdzie: R — opór cieczy wypełniającej rurę. Wartość e_x można określić za pomocą napięcia sieci E₁ i współczynnika k_x transformatora:

*i = ^ki

stąd

Wartość prądu jest odwrotnie proporcjonalna do oporu cieczy, a zatem wprost proporcjonalna do jej przewodności. Wynika stąd, że prąd I_x jest funkcją stężenia roztworu. Natężenie prądu płynącego w cieczy jest mierzone za pośrednictwem transformatora Tr₂, dla którego ciecz jest obwodem pierwotnym. Wartość siły elektromotorycznej we wtórnym uzwojeniu W₂ transformatora Tr₂ wynosi:

E₂ = k₂I_x = k_xk₂ EJR

gdzie k₂ — współczynnik wzmocnienia transformatora Tr₂.

256