pływu informacji, w tym zwłaszcza rozwój systemów informatycznych, rozkwit środków transportu (lotnictwa, szybkich kolei), rozbudowa infrastruktury transportowej (autostrady, lotniska, punkty usługowe), wykorzystanie nowoczesnych technologii w codziennym życiu (artykuły gospodarstwa domowego, wyposażenie wnętrz, sprzęt audio-wideo, sprzęt sportowo-turystyczny), ewolucja tzw. technologii miękkich (systemy organizacji zarządzania).
Wśród czynników ekologicznych Alejziak wymienia: kurczące się zasoby środowiska (np. zasobów wody, lasów), wzrost świadomości ekologicznej społeczeństwa, troskę rządów poszczególnych państw o stan środowiska, konflikty wywołane rozwojem wielkomiejskich aglomeracji, zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się, rozwój ruchu ekologicznego oraz współpracy międzynarodowej w tym względzie.
Bibliografia
Alejziak W. (1909) Turystyka w obliczu wyzwań XXI wieku. Albis, Kraków.
Drozdowski Z. (1996) Antropologia a kultura fizyczna. AWF, Poznań.
Gaworecki W. (2000) Turystyka. PWE, Warszawa.
Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J. (2002) Geografia turystyki Polski. PWE, Warszawa.
Marciszcwska B. (1999) Konsumpcja usług rekreacyjno-sportowych. AWF, Gdańsk.
Rogalcwski O. (1972) Podstawy gospodarki przestrzennej w turystyce. „Ruch Turystyczny. Monografie SGPiS w Warszawie’-, 13.
Toczek-Werner S. (2004) Trendy obserwowane w rekreacji na świeżym powietrzu. [W:] J. Wyrzykowski, K. Klementowski (red.) Współczesne tendencje w turystyce i rekreacji. AWF, Wrocław, 105-112.
Wyrzykowski J. (2002) Zasady oceny potencjału turystycznego obszarów, miejscowości i obiektów. „Roczniki Naukowe PWSZ w Wałbrzychu”, 1, 121-130.
Sylwia Toczek-Werner
Społeczności współczesne tworzące cywilizacyjny i kulturowy postęp cechuje znaczne zniekształcenie naturalnych form ruchowej aktywności. Z form tych są konsekwentnie eliminowane czynności oparte na morfofunkcjonalnych właściwościach jednostki ludzkiej, przejawiające się spontanicznie, a w ich miejsce wchodzą czyn ności oparte na układzie nerwowym - wysiłek fizyczny jest zastępowany wysiłkiem intelektualnym (Drozdowski 1999).
Jednym z najważniejszych zadań współczesnego człowieka jest troska
0 własne zdrowie. Z troski tej wynika, że coraz lepiej są rozpoznawane i doceniane zdrowotne korzyści wynikające z różnego rodzaju aktywności, w tym z rekreacyjnej aktywności ruchowej.
Istnieje wiele poważnych dowodów wskazujących na zdrowotny potencjał rekreacyjnej aktywności ruchowej. Jako poddający się modyfikacji sposób zachowania aktywność tego typu może —w warunkach określonych-w istotny sposób przyczyniać się do podnoszenia stanu zdrowia jednostek ludzkich i całych populacji. Dlatego nie dziwi nadawanie dziś wielu jej formom statusu zachowań zdrowotnych.
Obecnie w praktyce rekreacyjnej często używane jest pojęcie fitness, które w powszechnym rozumieniu odnosi się do takich właściwości ludzkiego organizmu, jak ogólna sprawność, wydolność, kondycja psychofizyczna, zdolność przystosowania się, stała gotowość do podejmowania wysiłków fizycznych. Dotyczy ono też nazw programów promocji sprawności i kondycji fizycznej, nazw ośrodków i placówek doskonalenia tych cech psychomotorycznych, a także form
1 metod treningowych ukierunkowanych na kształtowanie ogólnej sprawności fizycznej służącej zdrowiu (Wolańska 1994). Coraz częściej podkreśla się, że fitness to fizjologiczny dobrostan sprzyjający zabezpieczeniu przed chorobą. Ukierunkowanie działalności rekreacyjnej człowieka na cele prozdrowotne w pełni uzasadnia konieczność posiadania aktualnej wiedzy na ten temat.
69