tycznym. Prąd niskiego napięcia powstaje tu identycznie, jak w znanej nam już prądnicy.
Jeżeli magnesy kola zamachowego przebiegną nad cewką, to pole magnetyczne przecinające przewody wytworzy w nich prąd. Prąd ten z kolei wytworzy silne pole magnetyczne, którego linie przecinają uzwojenie wtórne. W momencie kiedy pole magnetyczne jest najsilniejsze, krzywka zaczyna rozwierać styki przerywacza
(Ryś. 7-11. Iskrownik
1 > — przewód niskiego napięcia.
2 — przewód wysokiego napięcia' prowadzący prąd do Świecy, ] — rdzeń z nawiniętą na niego cewką, i — przerywacz, 5 — kondensator, 9 —*1
nu* H i następuje przerwa dopływu prądu w uzwojeniu pierwotnym oraz jednoczesny szybki zanik pola magnetycznego. Spowoduje to powstanie w uzwojeniu wtórnym prądu wysokiego napięcia, rzędu kilkunastu tysięcy woltów, który doprowadzony do świecy zapłonowej wywołuje przeskok iskrowy na jej elektrodach i zapłon sprężonej mieszanki paliwowo-powietrznej.
7.3.3. Działanie przerywacza
Przerwa w obwodzie niskiego napięcia powstaje dzięki działaniu przerywacza. Przerywacz (rys. 7-13) składa się z dwu zasadniczych części: styku ruchomego zwanego młoteczkiem i styku nieruchomego zwanego kowadełkiem. Gdy oba styki dociskane sprężyną przywierają do siebie — obwód jest zamknięty. Z chwilą gdy styki zaczynają się rozwierać, w obwodzie uzwojenia pierwotnego powstaje przerwa — prąd przestaje płynąć, zanikają Unie sił pola magnetycznego, a więc w obwodzie wtórnym indukuje się wysokie napięcie, które powoduje przeskok iskrowy na elektrodach świecy zapłonowej.
Moment powstawania wysokiego napięcia, powodującego skok na świecy, musi następować w odpowiedniej fazie ruchu tłoka w cylindrze. Stąd otwieranie i zamykanie styków przerywacza sterowane jest odpowiednią krzywką znajdującą się na piaście kola zamachowego, która na zmianę unosi i opuszcza styk ruchomy przerywacza.
Sposób regulacji tzw. ,,ustawiania zapłonu” będzie opisany w pkt. 7.5.
Otwieraniu i zamykaniu styków przerywacza towarzyszą skomplikowane zjawiska elektryczne zachodzące również w uzwojeniu pierwotnym, które stwarzają niekorzystne warunki dla pracy przerywacza. Uzewnętrzniają się one w postaci iskrzenia na jego stykach. W celu wyeliminowania tych szkodliwych zjawisk w obwód niskiego napięcia włączony jest kondensator.
Kondensatorem nazywamy dwa przewodniki (np. płytki) oddzielone materiałem izolacyjnym, dzięki czemu mogą one przyjąć ładunek elektryczny. Jedna płytka połączona jest z masą, druga zaś ze stykiem ruchomym przerywacza. Od dobrego funkcjonowania kondensatora zależy w dużym stopniu jakość iskry na świecy i trwałość styków przerywacza.
Układem zapłonowym nazywamy opisany wyżej iskrownik połączony ze świecą przy pomocy przewodu wysokiego napięcia.
Najczęściej występującym niedomaganiem układu zapłonowego jest osłabienie lub całkowity brak iskry na świecy zapłonowej, względnie powstawanie- iskry w nieodpowiedniej chwili. Z powyższych niedomagali najłatwiej jest zidentyfikować całkowity brak iskry na świecy, gdyż w takim przypadku rozruch silnika i kontynuowanie jazdy jest w ogóle niemożliwe. Zdarza się jednak, że w czasie pracy silnika występuje chwilowe osłabienie lub zanik iskry, dając o sobie znać „strzelaniem” do rury wydechowej lub „kichaniem” do gaźnika.
Przyczyny tych niedomagali mogą być następujące:
— zanieczyszczenie lub niewłaściwe rozwarcie styków przerywacza,
~~ uszkodzenie mechaniczne przerywacza,
*— przebicie na masę w przerywaczu na skutek zani elementów izoluj ących.