medsadowa
6

1)    osoby, których zdolność do zarobkowania została w istotny sposób ograniczona wskutek częściowej niezdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia;

2)    osoby, których zdolność do zarobkowania została w istotny sposób ograniczona wskutek pełnej utraty zdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia, jeżeli osoby te są zdolne do wykonywania innego, niżej kwalifikowanego zatrudnienia;

3)    osoby, które wprawdzie zachowały dotychczasową zdolność do zarobkowania, ale wykazują szczególne naruszenie sprawności organizmu, określone w § 25 Rozp. Min. Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5.08.1983 r. Wymienia się tu takie przypadki niewątpliwego inwalidztwa biologicznego, jak; całkowity brak kończyny lub jej znacznej części, porażenie lub niedowład kończyny, stan po usunięciu płuca, praktyczną ślepotę jednego oka, całkowitą głuchotę oraz inne naruszenia sprawności organizmu, które ograniczają tę sprawność w stopniu nie mniejszym niż wyżej wymienione.

Lekarz orzekający napotyka nieraz trudności w ocenie stanu określanego jako częściowa niezdolność do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Dotyczy to w szczególności pierwszej z wymienionych wyżej grup osób, których stan pourazowy lub charakter nie został kazuistycznie wymieniony w cytowanym rozporządzeniu. Niewątpliwie każdy przypadek musi być oceniany indywidualnie i z dużą rozwagą, a przy szczegółowej analizie sytuacji poszkodowanego należy uwzględnić zarówno wiek, stan zdrowia i możliwości rehabilitacyjne pracownika, jak również jego zawód oraz rodzaj i charakter dotychczasowego zatrudnienia.

Inwalidztwo II grupy dotyczy osób całkowicie niezdolnych do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia w zwykłych, przeciętnych warunkach pracy, jeżeli nie wymagają one opieki osób drugich. Osoby te mogą pracować na specjalnych stanowiskach pracy, w warunkach dostosowanych do możliwości inwalidy. Komisje lekarskie (także lekarze biegli) mają obowiązek rozważenia wskazań do ewentualnego zatrudnienia inwalidy na takich stanowiskach.

Inwalidztwo I grupy jest najcięższym inwalidztwem. Dotknięte nim są te osoby, które są nie tylko niezdolne do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia, lecz także wymagają stałej opieki i pomocy drugiej osoby. Przyczyną takiego stanu zdrowia mogą być: choroby obłożne trwające dłużej niż 6 miesięcy, choroby psychiczne grożące niebezpieczeństwem dla otoczenia lub samego chorego, choroby i kalectwa pozbawiające możności samodzielnego zaspokajania niezbędnych potrzeb życia codziennego, niemożność samodzielnego poruszania się w domu, brak wzroku lub ostrość wzroku nie przekraczająca 3/60 lub 10/200 (wg Snellena) w lepszym oku mimo korekcji lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w 20°. Należy pamiętać, że również osoby zaliczone do I grupy inwalidzkiej, podobnie jak inwalidzi II grupy, mają być przysposobieni do niektórych zajęć i tym samym do zarobkowania w specjalnie dostosowanych dla nich warunkach.

2.4.4. Przyczyny inwalidztwa

Jak wspomniano wyżej, do zadań KIZ lub lekarzy biegłych powołanych przez Sądy Pracy należy między innymi ustalenie ewentualnego związku przyczynowego inwalidztwa (lub śmierci) z wypadkiem w zatrudnieniu (wypadkiem przy pracy) lub chorobą zawodową. Do „innych" przyczyn inwalidztwa zalicza się choroby samoistne oraz następstwa uszkodzenia ciała, które powstały wskutek wypadków nie mających związku z pracą. Ustalenie przyczyny inwalidztwo mn istotne

11 udności sprawiają przypadki jednoczesnego działania przyczyn zewnętrznej ¹ ' nwnętrznej. Przyjmuje się, że dane uszkodzenie ciała powstałe podczas pracy, onw««t jeżeli pozostaje w związku przyczynowym ze stwierdzoną u pracownika innobą samoistną już wcześniej istniejącą, nie wyłącza możliwości uznania go za \ | Kulek przy pracy, jeżeli zaistniały szczególne okoliczności, które wpłynęły na (•'•gorszenie się stanu zdrowia (np. perforacja wrzodu żołądka wywołana nadmier-"i iu wysiłkiem w pracy). Decydująca jest w tym zakresie opinia lekarska, ¹ '"gółowo uzasadniająca związek przyczynowy danego zdarzenia z wykony wa-

Mii /etilo dla ubezpieczonego, gdyż od tego uzależniona jest wysokość renty inwalidzki®]. Jeżeli rzeczywiście przyczyną inwalidztwa jest wypadek w pracy lub > horoba zawodowa, to inwalida uzyskuje rentę wyższą od renty przyznawanej sludek inwalidztwa z innych przyczyn, a ponadto jest ona w pewnej części wypłacana również po przejściu na emeryturę, niezależnie od świadczeń emerytalny h l ak np., zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawnymi, ' etita Inwalidzka z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej wynosi m h i" „ podstawy wymiaru renty, jeżeli pracownik został zaliczony do I lub II grupy •MWrtlidzkiej, a 75% — w stosunku do pracownika zaliczonego do III grupy inwalidzkiej; wymiar rent inwalidzkich nie związanych z wypadkiem wynosi ilpowiednio 75% i 50%.    Ul

W prawie ubezpieczeniowym znajdujemy następującą definicje wypadku U! / y pracy: nagłe zdarzenie wywołane przyczyna zewnętrzna, które zaszło •wlązku z pracą i spowodowało chdrobę, {niezdolność do pracy lub stały albo Uuuutrwały uszczerbek na zdrowiu. Ustawa o świadczeniach z tytułu wypad-Mi przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144.), określając i'llżi'1 warunki uznania danego zdarzenia za wypadek w pracy, podaje m.in., ui do wypadku zalicza się nie tylko zdarzenie, do którego doszło bezpośrednio przy wykonywaniu pracy, ale także w pewnych okolicznościach w dro-tU-u do pracy i z prary^ Określenie zawarte w definicji wypadku „przyczyna »»wnętrzna" oznacza, że przyczyna ta w zasadzie znajdowała się poza pracownikiem (uraz spowodowany ruchem maszyny, prądem elektrycznym, wybu-in*ml ltp.). Przyczyną zewnętrzną może być również wysiłek fizyczny związany * pracą.

*'’! I^irnc4'    SO -7A u

I i /iz pojęcie „choroba zawodo w a" w myśl przepisów ubezpieczeniowych *" 'imię się chorobę, która powstała w związku z wykonywaniem określonego

Swoilu lub z powodu warunków, w których dana praca sie odbywała. Jest to więc ......Im, do której dojść może tylko w niektórych zakładach pracyTprzy styczności

Ł( ■'(|uły długotrwałej) z niektórymi szkodliwymi czynnikami w czasie pracy.

• liuroby zawodowe uprawniające do świadczeń inwalidzkich uważa się jednak tylko te choroby, które zostały wyliczone w urzędowym wykazie ogłoszonym w mlpowiednim rozporządzeniu Rady Ministrów. W wykazie tym wymieniono

SU"!/y innymi: ostre i przewlekłe zatrucia przemysłowe (zatrucie ołowiem, slotem, rtęcią, arsenem, dwusiarczkiem węgla, benzenem, chloropochodny-M(i węglowodorów itp.), choroby wywołane wdychiwaniem pyłów drażniących •"• < litinirznie i chemicznie (krzemica, azbeścica), działaniem energii promię-•***>'•’!, wysokim lub niskim ciśnieniem powietrza (np. choroba~kesonowa), cho-M.lin wibrocypja J)rzy drganiach, mechanicznych, schorzenia rogówki, zaćma i 11'nlouie siatkówki u butników i odlewników, nowotwory w wyniku działa-mIo milistancjF^akotwórczych (smołaT anilina), choroby skóry wywołane po-

tiriileniami-fizycznymi i chemicznymi, choroby ^slawów- i nuęSni pracowni-w wykonujących ^zynności stale obciążające te same grupy mięśniowe, "*°by odzwlerżęceZj:horoby zakaźne nabyte w związku z wykonywaniem iaworiu.