II* IMU N«KI l*A
t»v imig.i w Koui'1-ml* >JoM(i>*ow*iiyiii do (rU" i.ińcj
których sztuka ludowa zachwyciła EurOjn; Wpływ zdobnictwu perskiego i arabskiego oraz wpływy Dalekiego Wschodu, niesione przez emigrację rosyjską, widoczne były w najrozmaitszych szalach, chusteczkach fularowych, apaszkach, bali-kach itp.
Egzotyka znalazła swe odbicie także w ówczesnych tańcach. Brazylijski „maxime” i murzyński „cake-walk" zapoczątkowały szei-eg nowych tańców, do których dołączono wkrótce i tango. Podstawową cechą tych tańców było skandowanie rytmu.
Tango argentyńskie, które pojawiło się wówczas w Europie, wywodzące się z tańca egzotycznego, zawdzięcza w dużej mierze swą formę Hiszpanom. Przeszło ono wiele przemian, zanim otrzymało obecną postać, bardzo odległą od swego pierwowzoru. W łatach, o których mowa, wywołało ono ogromny protest konserwatywnej części społeczeństwa europejskiego, podobnie jak 1x1 przełomie XVIII i XIX w. walc, który wydawał się wówczas tańcem bezwstydnym, a w latach dwudziestych bieżącego stulecia - charleston i ostatnio rock and roi'.. Toteż tango było początkowo tylko tańcem scenicznym. Ponieważ dawr.y ubiór nie nadawa: się do ruchów wykonywanych w tym tańcu — komponowano do niego specjalne stroje w postaci szarawarów tureckich lub drapowanych sukien, których rozcięcia ukazywały w czasie tańca nogi.
i*. Jtpc-cuWic", ciy11 • pi'(łr.le.-.-ipc<Ir.lc. I»n-miiiu w rwi^z:<u r. v>pf0WMMrtl«m nęmgp Im u — lni,i;.i. Muilcl Mai ton )iiv*ln.