Zachód. Biorące w nich udział kobiety zaczęły poszukiwać form ubioru dostosowanych do nowych warunków życia i trudów podróży na wozach. Starano się więc przede wszystkim zreformować niewygodną spódnicę. Amelia Bloomer z Ohio zaproponowała w latach czterdziestych. XIX w. ubiory kobiece, których charakterystycznymi elementarni były sięgające <lc kostek spodnie ..pumpy" i narzucona na nic długa do kolan spódnica (ii. 4). W IS$0 r. inna Amerykanka — Maria Jones proponowała dla kobiet spodnie oraz bluzę a la Garibaldi. Ubiór ten zbliżony był do form lansowanych przez Amelię Bloomer. Niestety, zaprezentowany w Nowym Jorku, wywołał laką reakcję, ze w następstwie tego autorka projektu zaproponowała reformowane spodnie przykryć krynoliną (il. a, 6).
Już w połowie lat siedemdziesiątych wygłoszono w szeregu miast w Stanach Zjednoczonych serię wykładów na temat reformy ubioru kobiecego, które następnie publikowano były w propagandowych pismach. Jedną z pierwszych działaczek w tym zakresie była Addn Goold Wcolson, przy pomocy której firma Word Lock &c. Co wydała postępową pracę pt. Ubiór, iiYi łdr i piękność.11 Praca ta stała się dość popularna i zwró-i ii., uw.i/y wiciu ludzi na zagadnienie reformy. l'i i > vi i< Amerykanek nie były zbyt nowatorskie Wprowa-