powietrzu, dostosowywali ubiory do logo rodzaju okoliczności, Dlatego angielska moda zapanowała w ubiorach, które noszono przy czynnościach wymagających intensywniejszego ruchu, a więc w ubiorach sportowych i w zwykłych ubiorach o charakterze sportowym. Wpływ anglosaski przez wiele lat rywalizował na tym polu z n-.udą francuską.
W pierwszych latach XX w. rakiety tenisowe, łyżwy i inny sprzęt sportowy można było we Francji kupić jedynie w tzw. „sklepach angielskich".
W końcu XIX w. amazonki siedziały jeszcze bakiem na siodle i nosiły suknie z trenem <11. 8S). Później tren został skasowany, ale dopiero gdy kobiety rozpoczęły jeździć po męsku z ubioru amazonki uformował się kostium do konnej jazdy, złożony z żakietu i tzw. wówczas „dzielonej" spódnicy, którą w późniejszych latach zastąpiły spodnie. W lecie noszono wspomniane już kapelusze słomkowe „car.otiers". natomiast do zimowych sportów i turystyki czapki wełniane, berety i toczki futrzane. Do jazdy na rowerze, nazywanym wówczas „korowcem" lub „welocypedom*', kobiety ubierały się w „dzieloną spódniczkę”, tj. spódnicę-spodnie, lub w krótsze, ukazujące buciki spódnice, które rozkładano na ochronnej siatce nad kołami (il. 89). Bardziej postępowe kobiety zamiast spódnic nosiły dłuższe spodnie — pumpy, na wzór amerykańskich „bloomerek”.
1S. Sccesy.r.'. bUu-.cn >.