NLP(

pus callosum, połączenia komunikacyjnego w korze mózgowej pomiędzy dwiema półkulami. W czasie eksperymentu pokazywano pacjentom różnego typu obrazy. Jedne z nich oglądali prawym okiem, a drugie lewym (w celu wykorzystania obu półkul mózgowych). Ich zadaniem było wskazanie obrazka, który byłby w jakikolwiek sposób połączony z tym, który widzieli uprzednio. Jednemu z pacjentów pokazano, wykorzystując jego lewą półkulę mózgową - obrazek przedstawiający pazur kury, i wykorzystując prawą półkulę - obrazek przedstawiający dom pokryty śniegiem, następnie pokazano mu kolejne obrazki i poproszono go o wybranie tych, które łączą się z obrazkami prezentującymi kurzy pazur i dom w śniegu. Pacjent wybrał kurę i szuflę do odgarniania śniegu, co można przyjąć za prawidłową decyzję. Spytano go, jakimi kryteriami się kierował dokonując wyboru. Pacjent odparł, iż wybrał kurę, ponieważ wcześniej zobaczył obrazek przedstawiający kurzy pazur. Natomiast jego uzasadnienie wyboru szufli do śniegu było zaskakujące. Pacjent wyjaśnił, że owa szufla jest niezbędna w sprzątaniu kurnika. Ta nieoczekiwana odpowiedź przyczyniła się do całkowitej zmiany podejścia do mechanizmu ludzkiego myślenia. Oczywiście ów pacjent, z powodu który podał, wybrał obrazek przedstawiający szuflę. Ponieważ w jego mózgu nie istniały połączenia komunikacyjne między półkulami, obraz pokrytego śniegiem domu nie mógł zostać przekazany przez prawą półkulę półkuli lewej, odpowiedzialnej za werbalizację. Dlatego więc lewa półkula wytworzyła uzasadnienie wyboru! Lewa, werbalna strona mózgu, zinterpretowała podjęte działanie. Jednakże sam pacjent nie wiedział, że znalazł logiczną relację między obrazkami. Dla niego dokonany wybór był tak samo prawidłowy, jak połączenie kurzego pazura z kurą. Co ważniejsze, podjęcie decyzji nie zajęło mu wcale dużo czasu, co oznaczałoby, że jego mózg pracował wystarczająco sprawnie, by wymyślić uzasadnienie wszystkich dokonanych wyborów, jakiekolwiek by one były. Późniejsze badania potwierdziły wyniki opisanego eksperymentu, umacniając naukowców w przekonaniu, że ludzie interpretują swoje doświadczenia życiowe i znajdują dla nich uzasadnienia. Zazwyczaj nie komunikujemy innym wniosków, jakie wyciągamy z naszych doświadczeń. Po prostu zapamiętujemy je, a one wpływają na nasze późniejsze zachowanie. Nasze uzasadnienia wydarzeń mogą być pozytywne lub negatywne, optymistyczne lub pesymistyczne. Usprawiedliwiając minięcie się z piłką na meczu siatkówki, optymistycznie powiemy „To mi się nie zdarza - zwykły przypadek” i szybko puścimy to w niepamięć, uznając zdarzenie za nieważne. Natomiast uzasadniając pesymistycznie porażkę w tenisie stwierdzimy „Wiedziałem, że tak będzie, mój backhand zawsze był fatalny”. Pani domu urządzająca przyjęcie może

esymistycznie zinterpretować cały wieczór jako nudny i źle zorganizowany, mimo że goście będą prawili jej komplementy na temat przyjęcia i będą się bardzo dobrze bawić. Powinieneś więc mieć świadomość, że interpretacja wydarzeń życiowych ma ogromny wpływ na dalsze podejmowane przez Ciebie działania i ich skuteczność. Zauważ, że w przykładzie dotyczącym porażki w tenisie w wypowiedzi znalazło się słowo „zawsze”, charakteryzujące raczej irracjonalny sposób myślenia. Należy również zauważyć, że niekoniecznie usprawiedliwienia naszego obecnego zachowania muszą mieć swoje korzenie w doświadczeniach z przeszłości. Wręcz przeciwnie - przyjęcia wydawane przez panią domu z opisanego powyżej przykładu mogły do tej pory być bardzo udane, a większość rozgrywanych przez tenisistę meczów mogła kończyć się jego zwycięstwem. Zasadniczą kwestię stanowi tutaj pozytywny bądź negatywny stosunek do tycia. Optymiści mają tendencję do zapamiętywania dobrych stron wszystkich sytuacji, pesymistom natomiast lepiej zapadają w pamięć ne-gatywne strony wydarzeń. Tak więc nie tyle same fakty mają tu znaczenie, co ich interpretacja i jej wpływ na nasz stan uczuć, czyli tym samym na nasze dalsze postępowanie. Każdy z nas posiada odmienną mapę mentalną, która stanowi dla nas rzeczywistość, a interpretacja sytuacji życiowych ma na nią ogromny wpływ. Innymi słowy nasze postępowanie jest zależne od naszych interpretacji faktów i przekonań odnośnie sposobu, w jaki postępujemy. Wspomniane na początku tego rozdziału badania przeprowadzone wśród sprzedawców będących optymistami i pesymistami wykazały, że optymiści mieli o 20% lepsze wyniki pracy niż pesymiści. W następnym roku przewaga ta wzrosła, ponieważ ich interpretacja podejmowanych przez nich działań była pozytywna i wpłynęła motywująco na ich dalsze postępowanie. Optymistyczne podejście do wykonywanego zawodu ma ogromne znaczenie, ponieważ wzmacnia wytrwałość, która jest niezbędną cechą na drodze do sukcesu.

a nauczyć się być bezradnym

W 1964 roku absolwent psychologii dr Martin Seligman dokonał na Uniwersytecie w Princeton niezmiernie istotnego okrycia. Przeprowadzano wówczas eksperyment dotyczący zachowania się psów w labiryncie. Podejmujące próbę opuszczenia labiryntu zwierzęta były lekko paraliżowane prądem. Psy starały się przez jakiś czas wyjść, lecz napotykając wciąż na przeszkodę w postaci bodźca elektrycznego w końcu zaniechały zelkich prób. Badacze poszukiwali wytłumaczenia zachowania psów w sobie przeprowadzania eksperymentu. Natomiast Seligman wysnuł ekosiężny wniosek zauważając, że psy nauczyły się bezradności. Po