mzmltydt aspekrach terapeutycznych. (Spm.ger R, Droh R„ ,992) Jedna ZTZieta m.in. klasyfikację dzrałań muzycznych stosowanych * muzykoierapń'. pid nich wyróżnione zostały preede wszystkim alctywJ
formy terapii:
I gra na instrumentach, ćwiczenia oddechowe, śpiewI
ćwiczenia muzyczno-ruchowe, dyrygowanie,
improwizacja instrumentalna lub wokalna, I
komponowanie piosenek, improwizacja ruchowa.
Jest wiele różnych sposobów oddziaływania uzdrawiającego. Wypróbuj wszystkie, a następnie stosuj te, które ci najbardziej odpowiadają.
Louis Hay
Wpływ muzyki na słuchacza dotyczy różnorodnych sfer. Człowieka należy pojmować jako psychosomatyczną całość. Zatem oddziaływanie na jego stronę psychiczną ma zasadnicze znaczenie dla ogólnego rozwoju. Dzięki muzyce, która zaspokaja potrzeby wyższego rzędu, potrzeby emocjonalne, estetyczne, poznawcze i samorealizacji, doświadczana jest pełnia człowieczeństwa.
(Wyróznńrsię dwa podstawowe rodzaje muzykoterapii: receptywną oraz aktywną. Pierwsza z nich, nazywana wcześniej także muzykoterapią pasywną, określa przede wszystkim te stany, kiedy pacjent jest poddany muzyce w sposób bierny (słucha muzyki, lecz nie wykonuje żadnych czynności). Jak wiadomo, muzyka oddziałuje na organizm ludzki bez dodatkowych wpływów, tzn. system nerwowy człowieka odbiera bodźce pochodzące ze słyszanej muzyki bez specjalnego angażowania się w percepcję. Pod wpływem muzyki powstają m.in. zmiany w reakcji skórno-galwanicznej, przyspieszone bicie serca, w zapisach EEG fale alfa zanikają i są zastępowane przez fale beta. Leczenie z zastosowaniem muzykoterapii receptywnej jest wyjątkowo skuteczne w przypadkach chorób neurofizjologicznych, co jest spowodowane znacznym wpływem muzyki na emocje słuchacza.
W muzykoterapii aktywnej zwraca się uwagę przede wszystkim na podstawowy element muzyczny, jakim jest rytm. W przebiegu zajęć to właśnie rytm ma szczególne znaczenie dla wszelkich działań motorycznych. Istotne jest tutaj zastosowanie zadań uaktywniających pacjenta. Muzykoterapia aktywna może być realizowana m.in. poprzez uzewnętrznianie nastrojów, skojarzeń i treści pozamuzycznych związanych z słuchanymi utworami. Spontaniczna ekspresja pod postacią improwizowanych ruchów ciała, uwarunkowanych elementami muzycznymi zawartymi w utworze, stanowi jeden z podstawowych elementów muzykoterapii aktywnej.
29
Małgorzata Kronenberger - Muzykoterapia, podstawy teoretyczne...