Obraz
6 5

„Przyszedł do mnie archanioł Michał, wysłannik Boga.

I ujrzałem rydwan niczym wicher, a jego koła były jak ognie płonące.

I ponieśli mnie w górę do Raju Prawy cli.

I zobaczyłem siedzącego Pana, lecz jego twarz buchała ogniem, którego nie można było znieść”.

Choć nie mógł wytrzymać budzącego grozę widoku, słyszał głos Boga, który mówił, że za grzech popełniony w ogrodzie Eden Adamowi przeznaczone jest umrzeć. Potem archanioł Michał zasłonił przed Adamem widok Raju i zabrał go z powrotem do tego miejsca, z którego Adam kiedyś przyszedł. Kończąc relację, Adam napomniał Seta, aby unikał grzechu i był człowiekiem prawym, aby przestrzegał boskich przykazań i praw, które będą dane jemu i jego potomkom, kiedy „Pan po jawi się w blasku ognia”.

Jako że śmierć Adama była pierwszym naturalnym odejściem człowieka, Ewa i Set nie wiedzieli, co mają robić. Wzięli umierającego Adama i zanieśli „w okolicę raju”. Siedzieli u jego bram do czasu, kiedy dusza Adama opuściła ciało. Siedzieli oszołomieni, smucąc się i płacząc. Potem Słońce, Księżyc i gwiazdy pociemniały, „niebiosa się otworzyły” i Ewa miała niebiańskie wizje. Gdy podniosła oczy, ujrzała „przybywający z nieba rydwan światła, niesiony przez czterech jasnych aniołów”. I usłyszała słowa Pana, który nakazywał aniołom Michałowi i Urielowi przynieść lniane szaty i ubrać w nie Adama i Abla (którego jeszcze nie pogrzebano). W ten sposób, przez poświęcenie, Adam i Abel zostali przygotowani do pogrzebu. Następnie aniołowie przenieśli ich obu i pogrzebali, „zgodnie z przykazaniem Boga, w miejscu, z którego Pan zaczerpnął glinę” do stworzenia Adama.

W opowieści tej znajdziemy bogactwo infonnacji istotnych dla naszych dociekań. Dowiemy się, źc prorocze sny pełnią w boskich relacjach funkcję kanałów informacyjnych, przez które realizują się Niskie spotkania - telepatycznie lub w inny podświadomy sposób. W boskich spotkaniach pojawia się pośrednik: „anioł”, termin znany z Biblii hebrajskiej, a oznaczający „wysłannika, posłańca”. W grę wchodzi też jeszcze jedna forma boskiego spotkania, „wizja”, w której widoczny jest „rydwan Pana”-„napawający lękiem widok rydwanu”, którego „kola były jak ognie płonące” (gdy w idział go Adam), i „rydw an światła, niesiony przez czterech jasnych aniołów” (gdy widziała go Ewa).

Ponieważ Żywot Adama i Ewy, podobnie jak inne księgi pseudocpigra liczne, napisano w ostatnich wiekach przed erą chrześcijańską, można argumentować, żc informacje dotyczące snów i wizji opierały się na wiedzy czy wierzeniach z czasów znacznie bliższych autorom niż wydarzeniom przedpotopowym. W przypadku snów proroczych (o czym będzie jeszcze mowa) takie przesunięcie w czasie wzmacniałoby jedynie wymowę faktu, żc tego rodzaju sny istotnie uważano za niekwestionowany kanał informacyjny między bóstwami a ludźmi na przestrzeni całej zapisanej historii.

Co się tyczy wizji boskich rydwanów, można by argumentować podobnie: żc zdarzenia, jakie autor Żywotu Adama i Ewy przypisał czasom przedpotopowym, prehistorycznym, odzwierciedlają incydenty i zjawiska znacznie późniejsze takie jak Ezechielową wizję boskiego rydwanu (w końcu VII w. prz. Chr.) czy powszedniość obszernych wzmianek o takich pojazdach powietrznych w tekstach mczopotamskich i egipskich. W tej jednak kwestii - wizji i obserwacji obiektów nazywanych dziś UFO - istnieją rzeczywiste, fizyczne dowody takich spostrzeżeń z dni sprzed potopu: dowody ikonograficzne, których autentyczności nic można zanegować.

Mówiąc jaśniej: nic mamy na myśli obrazków surneryjskich (począwszy od piktogramu GIR) i innych rycin ze starożytnego Bliskiego Wschodu ety popotopowej. Mówimy o obrazach rzeczywistych - rysunkach, malowidłach - z ery poprzedzającej potop (który nastąpił, według naszych obliczeń. około 13 000 lat temu), poprzedzającej nie prz.cz krótki czas, lecz przez tysiące i dziesiątki tysięcy lat!

Istnienie dzieł plastycznych z czasów tak odległych nic jest tajemnicą. Prawdziwą tajemnicą jest fakt iż poza zwierzętami i postaciami ludzkimi te rysunki i malowidła przedstawiają także obiekty, które dziś nazywamy UFO.

Mówimy tu o zjawisku znanym jako sztuka jaskiń o wielu rysunkach znalezionych w jaskiniach Europy, które człowiek z Cro-Magnon uczynił swoim domem. Takie „dekorowane jaskinie'', jak nazywają je uczeni, odkryto głównie w południowo-zachodniej Francji i w północnej Hiszpanii. Odnaleziono ogółem ponad siedemdziesiąt dekorowanych jaskiń (jedną z nich zupełnie niedawno, ho w 1993 roku; wejście do niej znajduje się obecnie pod lustrem wody Morza Śródziemnego). Artyści epoki kamienia używali ścian jaskiń jako gigantycznego podobrazia, wykorzystując niekiedy naturalne kontury i występy w ścianach dla uzyskania efektów trójwymiarowych. Czasem używali ostrych kamieni do rytowania obrazów, czasem gliny do nadania kształtu, głównie jednak, posługując się ograniczonym wyborem pigmentów - czernią, czerwienią, żółcią i matowym brązem - tworzyli malowidła, zdumiewająco piękne dzieła sztuki. Niekiedy przedstawiali ludzi jako myśli-

35