Obraz4

brakowało również w parkach mostów łączących prostokątne, zawsze regularne zbiorniki oraz sztuczne kanały.

Najintensywniejszy rozwój budowy mostów w parkach datuje się jednak dopiero od czasów pojawienia się stylu krajobrazowego (angielskiego). Większość ogrodów z okresu XVII i XVIII wieku nawiązuje do krajobrazu naturalnego pomniejszonego do obszaru parku. Wykorzystanie fizjografii terenu (ukształtowania), nasadzenia grupowe drzew i krzewów, tworzenie prześwitów między nimi, obszernych płaszczyzn trawników z budową sztucznych rowów lub strumyków, a nawet pagórków z drogami przebiegającymi po linii łuku to cechy parku w stylu angielskim.

Większość obecnych parków to właśnie parki angielskie nawiązujące do krajobrazu naturalnego z licznymi przystosowaniami (zgodnie z programem parku) i wyposażeniem odpowiadającym wymogom współczesności. Wyrazem tego są między innymi drogi spacerowe, na których znajdują się różne mosty, będące ważnym elementem architektury parków współczesnych.

4. Skarpy w terenach zieleni i w krajobrazie otwartym

Skarpa to boczna powierzchnia nasypu lub wykopu o kącie wznoszenia lub nachylenia większym niż 30° w stosunku do poziomu, z którego wykonany jest pomiar.

Skarpy można podzielić na ozdobne i użytkowe. Skarpy ozdobne to skłony terenu obsadzone roślinnością ozdobną, stanowiące element dekoracyjny ogrodów, parków, alpinariów itp. Skarpy użytkowe to wały przeciwpowodziowe, nasypy ochraniające przed hałasem, zabezpieczające drogi, linie kolejowe, brzegi rzek i zbiorników. Są też skarpy bezużyteczne, np. hałdy górnicze, przemysłowe, poenergetyczne itp., które burzą harmonię krajobrazu (konflikt w krajobrazie). Nie powstają na nich żadne siedliska roślinne i nie tworzą się też biocenozy.

Skarpy występują zarówno na obszarach miast, jako elementy terenów zieleni (osłony przeciwhałasowe, góry saneczkowe, jako elementy ziemne wyrównujące różnice w niwelacji terenu, obrzeża zbiorników parkowych, brzegi przepływających strumyków), jak i w krajobrazie otwartym, jako brzegi rzek i jezior (wały ochronne rozlewisk), obrzeża linii komunikacyjnych - dróg (poniżej lub powyżej dróg i torowisk kolejowych - nasypy kolejowe, zbocza hałd górniczych, zbiorników poflotacyjnych itp.).

176