Obraz25 (8)

przewodu, a w sąsiednim badanym i zakrytym od góry przewodzie zapala się w dolnym otworze wycierowym parę łyżek *1 siarki lub szmatę nasyconą olejem. Wychodzący w miejsca przerwania działowej ścianki czarny dym zakopci opuszczonąln w sąsiednim przewodzie białą linkę. Po wyciągnięciu linki za-a kopcone na niej miejsce wskaże miejsce przerwania ścianki działowej w przewodzie. Sposób usunięcia przerwania jest po- Ą dobny jak sposób pierwszy.

Badanie w wyżej podanych przypadkach powinny przepro- /1 wadzać dwie osoby.

Sposób murarski wyszukiwania przerwania w przewodzie ^ kominowym polega na tym, że poczynając od dołu przewodu J lub z góry co l-j-1,5 m przebija się otwory do przewodu zanim V. nie znajdzie się szukanej przerwy lub też często nawet bardzo., I małej szpary. Sposób ten, połączony jest z zanieczyszczeniem całej ściany kohiinowej i szczególnie nie jest pożądany w wykończonym budynku.

17.5. Regulamin użytkowania pieców hermetycznych. Opałem dla pieców hermetycznych kaflowych lub szamotowych ■ może być: węgiel, drzewo i nawet torf.

Należy zwracać uwagę na właściwy sposób palenia w piecach pokojowych. Umiejętne palenie w piecu hermetycznym zaoszczędzi dużo opału i przedłuża okres użytkowania pieca. Wskazane jest posiadać dwa termometry: jeden' na zewnątrz i drugi wewnątrz lokalu, umieszczony na wewnętrznej ścianie (działowej) w pewnej odległości od pieca i na wysokości 1‘Za m od podłogi pomieszczenia.

Termometry umożliwiają regulację palenia w piecach i równomierne, niezbędne dla zdrowia ogrzewanie mieszkania.

Zdolność akumulacyjna (czyli gromadzenie się i utrzymywanie ciepła w piecu) jest największą zaletą pieca hermetycznego i zależy głównie od szczelności zamknięcia drzwiczek paleniskowych i popielnikowych; dlatego też podczas palenia w piecu należy zwracać baczną uwagę, aby drzwiczki paleniskowe, które muszą być podwójne (wewnętrzne i zewnętrzne), nie uległy zwichrzeniu lub deformacji.

Przy paleniu węglem lub koksem rozpala się w piecu drzazgami i bardzo małą ilością węgla. Całą potrzebną ilość węgla do nagrzania pieca trzeba nałożyć po rozżarzeniu się węgli. Podczas palenia w piecu nie należy dokładać węgla, a tylko przegarnąć go haczykiem i aby nie oziębiać zbytnio paleniska, drzwiczki paleniskowe prędko przymknąć. Drzwiczki paleniskowe przy rozpalaniu można zamknąć, lecz w trakcie palenia należy tylko przymknąć, a nie zamykać całkowicie, drzwiczki zaś popielnikowe powinny być przez cały czas palenia otwarte mniej lub więcej, zależnie od wielkości ciągu.

Podczas rozpalania się węgla dopływ powietrza do paleniska po\yinien być zwiększony. Gdy mimo całkowitego otwarcia drzwiczek popielnikowych, płomień w palenisku jest żółty, to należy otworzyć dodatkowo pierwsze drzwiczki paleniskowe. Po rozpaleniu się całych węgli należy dopływ powietrza zmniejszyć przymykając drzwiczki paleniskowe, a przy dużym ciągu — przymykając również drzwiczki popielnikowe z odchyleniem 1 do 2 cm.

Pod koniec palenia, gdy błękitne płomyki już gasną na węglach, trzeba węgiel odgarnąć haczykiem od drzwiczek i drzwiczki paleniskowe zamknąć na belkę, zakręcając mocno na śrubę, a popielnikowe po 10 do 15 minutach. Torfem należy opalać w sposób następujący:

Rozpala się piec małą ilością drzazg, potem załadowuje się do paleniska taką ilość torfu, żeby pokrył sobą ruszt górny. Drzwiczki paleniskowe podczas palenia należy zamknąć, a dopływ powietrza reguluje się drzwiczkami popielnikowymi.

Przed rozpoczęciem palenia w piecu należy palenisko starannie oczyścić z popiołu. Intensywność palenia w piecach należy bezwarunkowo uzależnić od temperatury zewnętrznej.

W świeżo zbudowanych piecach nie wolno palić początkowo węglem. W ciągu pierwszych 10 dni (w piecach zaś przenośnych w ciągu 2 dni) należy przepalać co dzień drzazgami lub drzewem, nie nagrzewając bardzo pieca. W tym okresie przez cały czas nie należy zamykać drzwiczek paleniskowych i popielnikowych. Gdy podczas rozpalania w piecu okaże się brak ciągu.

Pfeoi

nlHikmiowt

129