Obraz3a

Analizy wykonane po podziale osób badanych na grupy względem STAI-X2 i KAS wykazały, że: 7) w przypadku rozpoznawania bodźców przyjaznych na tle neutralnym Prz/Ne najmniej fałszywych alarmów zanotowano u lękowych defensorów, 8) czas poprawnej reakcji podczas rozpoznawania bodźców przyjaznych na tle zagrażającym Prz/Z był najdłuższy dla lękowych represorów i osób prawdziwie lękowych, co upodabniało obie grupy do siebie, 9) najwięcej poprawnych odpowiedzi w reakcji na bodźce zagrażające na tle przyjaznym Z/Prz udzielały osoby niskolękowe, co różniło je od badanych z pozostałych grup lękowych.

Analizy przeprowadzone dla badanych po podziale na grupy względem BDI i KAS wykazały, że: 10) największą ilością fałszywych alarmów obarczone były reakcje osób prawdziwie depresyjnych w przypadku rozpoznawania bodźców zagrażających na tle neutralnym Z/Ne, co je różniło od grup niskodepresyjnej i depresyjnych represorów, 11) najdłuższy czas poprawnej reakcji na bodźce przyjazne na tle zagrażającym Prz/Z towarzyszył depresyjnym represorom i osobom prawdziwie depresyjnym, co upodabniało obie grupy.

5. Dyskusja wyników

Opisane powyżej rezultaty pozwalają na sformułowanie wniosku, że schematyczna twarz neutralna może być postrzegana przez badanych nie jako neutralna, ale na przykład jako zagrażająca. Uczestnicy eksperymentu najszybciej reagowali na bodźce neutralne. Jak wskazują wyniki badania Fajkowskiej-Stanik (2005), nad trafnością doboru bodźców schematycznych twarzy do ich znaczenia sygnalizacyjnego, twarz neutralna pełni rolę bodźca projekcyjnego. W zależności od stanu emocjonalnego odbiorcy, zmienia się emocja odczytywana z twarzy neutralnej. Gdyby uznać, iż bodźce neutralne były przez badanych

35