Obraz (10)

CK	SF .	X	LI	FIB	FSN	BIB	BSN	F
16	8, 16	2	6	1	7 .	1	7 •	8
F	CK	X	LI	FIB	FSN	BIB	BSN	F
8	16	2	6	1	7	1	7	8

LSSU

FISU

Rys. 3. Struktura wiadomości sygnalizacyjnych warstwy przęsła sygnalizacyjnego

BIB	Powrotny bit wskaźnikowy	FIB	Docelowy bit wskaźnikowy
BSN	Powrotny cykliczny numer bloku	FSN	Docelowy cykliczny numer bloku
LI	Wskaźnik długości bloku	SIO	Oktet informacji o usłudze
SF	Pole statusu	CK	Bity kontrolne kodu
SIF	Pole informacji sygnalizacyjnej	F	Flaga

DC	SSF	ABCD	SI
00	intemational network	0000	SNM
01	spare (intemational)	0001	SN testing &
10	national network	0011	SCCP
11	spare (national)	0100	TUP
		0101	ISUP
		0110	DUP
		0111	DUP

maintenance

Rys. 4. Kod wskaźnika SIO (wskaźnik usługowy i sieciowy)

Detekcja błędów i korekcja błędów

Nadawane bloki poddawane są kodowaniu kodem cyklicznym o wielomianie generującym Szesnastobitowy ciąg kontrolny jest resztą wynikającą z podzielenie ciągu informacyjnego poprzez wielomian generujący g(x) = xl6 © xl2 © x5 © 1 gdzie (B oznacza sumowanie modulo 2. Po ■ kodowaniu ciąg kontrolny umieszcza się w polu CK transmitowanego bloku. Po stronie odbiorczej . otrzymany ciąg informacyjny również kodowany jest kodem cyklicznym o tym samym wielomianie generującym i uzyskany ciąg kontrolny porównywany jest z sumą kontrolną CK odebranego bloku. Podstawowa metoda korekcji błędów (basie error correction method) jest metodą ze swobodnym czasem odpowiedzi (noncompelled. method), w której korygowanie błędów uzyskiwane jest na drodze retransmisji bloków. Retransmisji nie podlegają bloki zawierające informacje powtarzalną, tzn. bloki LSSU i FISU, co minimalizuje liczbę bloków poddawanych retransmisji. Metoda korekcji błędów transmisji opiera się o potwierdzenia pożytywne i negatywne. Metoda ta wykorzystuje informacje zawarte w polach FSN, BSN, FIB i BIB bloków transmisyjnych. FSN określa kolejny numer transmitowanego bloku (modulo 128), BSN zaś zawiera numer ostatnio zaakceptowanego bloku. Na podstawie stanu wskaźników FIB i BIB podejmowana jest decyzja o retransmisji bloków. Wszystkie transmitowane bloki są przechowywane w buforze transmisyjnym RTB aż do momentu ich potwierdzenia. Otrzymanie potwierdzenia pozytywnego wymazuje z bufora wszystkie potwierdzone w ten sposób bloki informacyjne. Potwierdzeniem pozytywnym jest zaakceptowanie odebranego bloku, przy czym odebrany wskaźnik BIB musi być w tym samym stanie co ostatnio nadany wskaźnik FIB. Potwierdzone (i wymazane z RTB) są wówczas wszystkie bloki o FSN nie większym od wartości BSN zaakceptowanego bloku. Odebranie potwierdzenia negatywnego wymusza retransmisję wszystkich niepotwierdzonych jeszcze bloków. Potwierdzenie negatywne uzyskiwane jest poprzez odwrócenie wartości powrotnego bitu wskaźnikowego BIB.

Zawartości pól FSN i BSN w określonym bloku nie są ze sobą związane, natomiast FSN i FIB nadawane w jednym kierunku są powiązane z wartościami pól BSN i BIB przychodzącymi z kierunku przeciwnego. Akcja jaka musi zostać podjęta w momencie odebrania bloku informacyjnego określana jest w wyniku porównania wartości FSN z oczekiwaną wartością FSN oraz wartości otrzymanego wskaźnika FIB z ostatnio wysłanym wskaźnikiem BIB i zależy od rodzaju odebranego bloku:

W warstwie 3 - nazywanej siecią sygnalizacyjną SN (ang. Signaling Network) - są zdefiniowane te funkcje transportowe i procedury, które są wspólne i niezależne od działania indywidualnych łączy sygnalizacyjnych, tj.:

-    funkcje obsługi wiadomości sygnalizacyjnych - kierujące wiadomość do właściwego łącza sygnalizacyjnego lub właściwej części użytkowej, (rozróżnianie wiadomości, dystrybucja wiadomości, marszrutowanie wiadomości),

-    funkcje zarządzania siecią sygnalizacyjną:

•    zarządzanie drogami sygnalizacyjnymi (transfer zakazany, transfer dozwolony, test zestawu dróg synalizacyjnych)

•    zarządzanie łączami sygnalizacyjnymi

•    zarządzanie ruchem sygnalizacyjnym [zmiana (changeover), powrót (changeback), wymuszona zmiana drogi (forced rerotiting), sterowana zmiana drogi (controlled rerouting), sterowanie przepływem ruchu sygnalizacyjnego {signalling trafficJJow control)]

Rozróżnianie wiadomości (Message discrimination )

Funkcja określa czy dany punkt sygnalizacyjny jest docelowym dla otrzymanej wiadomości. Analizowany jest docelowy numer SP zawarty w etykiecie wiadomości. Wiadomości przeznaczone dla danego SP kierowane są do funkcji dystrybucji wiadomości lub do funkcji marszrutowania wiadomości w przypadku, gdy dany punkt sygnalizacyjny jest punktem transferowym STP w sygnalizacji ąuasi-skojarzonej. Gdy docelowy punkt sygnalizacyjny jest nieosiągalny z danego SP, wiadomość jest wymazywana i wysyłana jest informacja o nieosiągalności tego punktu do wszystkich przyległych do danego SP punktów sygnalizacyjnych.

Dystrybucja wiadomości (Message distribution)

Funkcja kieruje otrzymane wiadomości z funkcji rozróżniania wiadomości do odpowiednich części użytkownika lub funkcji warstwy sieci, które są określane na podstawie wskaźnika usługi SIO. Marszrutowa nie wiadomości (Message routing)

Funkcja wybiera odpowiednie łącze po którym ma być wysłana wiadomość sygnalizacyjna. Wybór dokonywany jest na podstawie analizy docelowego punktu sygnalizacyjnego i wskaźnika podziału obciążenia SLS w przypadku, gdy istnieje więcej niż jedno łącze w danym kierunku.

Zarządzanie drogami sygnalizacyjnymi (Signalling route management)

Funkcja ta informuje inne SP o zmianach osiągalności dróg sygnalizacyjnych w celu podjęcia przez nie odpowiednich akcji zarządzania ruchem sygnalizacyjnym. W szczególności prowadzi to do zaprzestania kierowania ruchu na niekompletną drogę sygnalizacyjną.

SYSTEMY SYGNALIZACJI I PROTOKOŁY 20/58