OMiUP t1 Gorski 4

Jeżeli ciśnienie po stronie biernej łopatki spadnie poniżej ciśnienia, jakie działa na powierzchnię zasysanej cieczy w zbiorniku 4 o wartość Ap odpowiadającą sumie oporów przepływu przez rurociąg ssawny i wysokości zasysania (w przybliżeniu wzniesienie osi pompy ponad zwierciadło cieczy w zbiorniku 4), wówczas następuje zjawisko zasysania cieczy przez wirnik, podobne do zjawiska zasysania przez posuwający się tłok w pompie tłokowej.

W wirowych pompach krętnych — w odróżnieniu od pomp wyporowych — ciecz przepływa przez wnętrze pompy równomiernym, ciągłym strumieniem. Istotną cechą pomp tego typu jest stałe połączenie przestrzeni ssawnej pompy z jej przestrzenią tłoczną, zarówno w czasie postoju pompy, jak i podczas pracy. Brak tu również zaworów ssawnych i tłocznych.

Pompy wirowe cechuje ponadto zależność największego, możliwego do osiągnięcia w danej pompie ciśnienia wyłącznie od prędkości obrotowej wirnika, w przeciwieństwie do pomp wyporowych, w których maksymalne ciśnienie wytwarzane przez pompę jest teoretycznie nieograniczone.

Wypływająca spomiędzy łopatek ciecz dostaje się do dyfuzora w kształcie spirali, o zwiększającym się przekroju (zwiększający się wzdłuż obwodu przepływ cieczy napływającej z przestrzeni międzyłopatkowych), a następnie do króćca tłocznego pompy (rys. 2.60).

Zwiększający się przekrój dyfuzora powoduje spadek prędkości strumienia cieczy i w efekcie wzrost ciśnienia, aż do osiągnięcia wartości maksymalnej na króćcu wylotowym pompy.

Ze względu na kierunek przepływu cieczy przez pompę oraz ukształtowanie powierzchni prądu rozróżnia się następujące rodzaje pomp wirowych:

—    odśrodkowe o promieniowym kierunku przepływu cieczy, w których powierzchnia prądu jest pierścieniem kołowym, prostopadłym do osi wirnika (rys. 2.61a),

—    helikoidalne o ukośnym (promieniowo — osiowym) kierunku przepływu

i powierzchni prądu w postaci rozchylającej się powierzchni helikoidalnej, o osi symetrii współśrodkowej z osią wirnika pompy (rys. 2.61b),

—    diagonalne, również o ukośnym kierunku przepływu cieczy, gdzie powierzchnia prądu ma kształt rozchylającej się powierzchni stożkowej, współśrodkowej z osią wirnika (rys. 2.61 c),

—    śmigłowe, w których przepływ cieczy odbywa się wzdłuż osi wału pompy, a powierzchnia prądowa jest powierzchnią cylindryczną, współśrodkową z osią wirnika (rys. 2.61 d).

94