OMiUP t1 Gorski8

Jeżeli otrzymany szereg charakterystyk przepływu Y = f(Q) dla różnych prędkości obrotowych n naniesiemy na układ przestrzenny trzech współrzędnych Y, Q i n, to otrzymamy powierzchnię charakterystyczną wirowej pompy krętnej Y = f(Q,n). Powierzchnia taka przedstawiona jest na rysunku 2.74.

Ślady przecięcia powierzchni charakterystycznej płaszczyznami Y = const są krzywymi zależności Q = f(n) dla odpowiednich prac jednostkowych, ślady zaś przecięcia powierzchni charakterystycznej płaszczyznami Q = const - obrazami funkcji Y = f(n) dla stałych wartości wydajności.

Równanie powierzchni charakterystycznej wirowej pompy krętnej ma postać: Y = A-n²+2-B-n-Q + C-Q²    (2.84)

gdzie:

A,B i C są wartościami stałymi dla danej pompy.

Niektóre wirowe pompy krętne mogą być przystosowane do pompowania, na zmianę, czynników o rozmaitych lepkościach (np. woda i różnego rodzaju oleje). Należy zwrócić uwagę, że wraz ze zmianą lepkości zwiększają się straty tarcia podczas przepływu przez wirnik, a w związku z tym zmieniają się też charakterystyki przepływu, charakterystyki mocy i krzywa sprawności pompy.

Przykład zmian charakterystyk przepływu obrazuje rysunek 2.75.

Wydajność i prace jednostkowe pomp zmniejszają się wraz ze zwiększaniem się lepkości pompowanej cieczy, rosną natomiast zapotrzebowane moce, gdyż sprawność ogólna pompy najczęściej maleje.

Rys. 2.75. Zależność charakterystyk wirowej pompy krętnej od lepkości pompowanej cieczy.

108