OMiUP t2 Gorski 2

przy 15 rzędach do ścianki wnika zaledwie połowa ciepła w stosunku do pojedynczej rurki. Przy układzie Ginabata współczynnik wnikania ciepła w dalszych rzędach jest właściwie stały i wynosi 0,9 aj, gdzie a_: oznacza współczynnik wnikania ciepła dla pojedynczej (pierwszej) rury na osi poziomej pęku.

5.3.3.3. WPŁYW OBECNOŚCI POWIETRZA LUB GAZU OBOJĘTNEGO NA SKRAPLANIE PARY

Obecność powietrza lub jego składników w obiegu paro-wodnym siłowni parowej ma duży wpływ na przebieg pracy układu i warunki jego eksploatacji. Szkodliwe działanie zanieczyszczeń tego typu może wystąpić w różnych postaciach i w różnych miejscach obiegu.

Rozpuszczone w wodzie i parze powietrze może na przykład powodować powstawanie tzw. poduszek powietrznych w przewodach wody skroplinowej lub zasilającej, jak również w różnego rodzaju podgrzewaczach. W kotle, w razie podawania zapowietrzonej wody, wzrastają właściwości korozyjne wskutek obecności szczególnie sprzyjającego korozji tlenu. Podobne właściwości korozyjne ma para przepływająca przez turbinę i zawierająca w sobie pewien procent powietrza. Wreszcie obecność powietrza albo innego gazu obojętnego w parze ma znaczny i ujemny wpływ na przebieg procesu skraplania, zmniejsza się bowiem współczynnik wnikania ciepła od pary do ściany.

Zawartość około 4% powietrza w mieszaninie (przy ciśnieniu zbliżonym do atmosferycznego) zmniejsza intensywność wnikania ciepła ponad dwukrotnie.

Przy większych ilościach gazu obojętnego może wystąpić wzdłuż strumienia pary, po jego obu stronach, warstwa gazu obojętnego, utrudniająca przepływ pary, a więc również i ciepła w kierunku ścianki.

Zawartość powietrza w mieszaninie parowo-powietrznej w skraplaczu nie jest stała, lecz zmienia się wraz z przepływem mieszaniny przez skraplacz oraz przy zbliżaniu się do ochładzanej powierzchni skraplania.

Rozpatrzmy teraz skraplacz o dwustrumieniowym przepływie wody i prostym układzie rurek, z odbiorem powietrza łącznie z kondensatem. Schemat takiego skraplacza przedstawia rysunek 5.63a.

Mieszanina parowo-powietrzna ma u wlotu ciśnienie p. Ponieważ udział objętościowy powietrza jest bardzo nieznaczny, można w pierwszym przybliżeniu przyjąć, że ciśnienie cząstkowe powietrza ma bardzo małą i praktycznie pomijalną wartość, tak, że p ~ p_pary- Wraz z przepływem mieszaniny przez skraplacz i skraplaniem się pary w pozostałej części mieszaniny rośnie procen-

pow

towy udział powietrza £ =    (rys. 5.63b). Dzięki temu wzrasta ciśnienie

cząstkowe powietrza do wartości p'p_0W po przebyciu drogi x'. Jednocześnie maleje ciśnienie cząstkowe pary w mieszaninie p'_p i zmniejsza się wskutek tego temperatura nasycenia t_n do wartości t' (rys. 5.63).

92