46038 OMiUP t2 Gorski1

Przy obniżeniu temperatury wody grzewczej maleje różnica temperatury między nią a temperaturą wrzenia, przy ciśnieniu panującym w skraplaczu i baterii wrzenia, a zatem zmniejsza się intensywność wymiany ciepła oraz ilość wody odparowywanej w jednostce czasu, czyli wydajność wyparownika.

Spadkowi stopnia próżni w skraplaczu, czyli podniesieniu ciśnienia towarzyszy wzrost temperatury parowania wody w baterii wrzenia, co powoduje konieczność doprowadzenia większej ilości ciepła w celu odparowania tej samej ilości wody zasilającej, a przy stałym dopływie ciepła pozwala na odparowanie mniejszej ilości wody, a więc obniża wydajność.

W eksploatacji instalacji destylacyjnej regulację wydajności wyparownika praktycznie powinno się przeprowadzać wyłącznie przez regulację ilości wody z chłodzenia silnika, dopływającej do baterii wrzenia, a nie np. przez sztuczne zwiększenie ciśnienia w skraplaczu (drogą obniżenia ilości wody morskiej chłodzącej skraplacz, wpuszczenia do skraplacza pewnych ilości powietrza itp.).

Regulacja ilości wody grzewczej dopływającej do wyparownika powinna odbywać się za pomocą zaworu wylotowego, aby bateria grzewcza była wciąż zapełniona wodą.

Różnica temperatury wody grzewczej u wlotu i wylotu z baterii wrzenia powinna być możliwie jak największa, jeśli wyparownik ma utrzymać swą pełną wydajność. Zazwyczaj różnica ta wynosi 7s-10 °C, zależnie od wartości temperatury wody chłodzącej silnik, mierzonej u wlotu do wyparownika.

Przy niskich temperaturach wody chłodzącej silnik, przepływ wody przez baterię wrzenia musi być większy i wskutek tego różnica temperatury będzie mniejsza.

Dążenie do maksymalnego zwiększenia różnicy temperatury ma na celu — oprócz zwiększenia wymiany ciepła — otrzymanie możliwie najniższej temperatury wody otaczającej rurki w podgrzewaczu wody, gdyż wtedy zmniejsza się, jak wspomniano, niebezpieczeństwo tworzenia się osadów w rurkach.

UWAGA: Zwiększenie wydajności wyparownika ponad obliczeniową, zalecaną przez wytwórcę, mimo, że niekiedy możliwe, jest szkodliwe, gdyż może spowodować zbyt intensywne wydzielanie się soli wapnia i osiadanie osadów na powierzchniach ogrzewalnych. Rośnie również zasolenie destylatu, będące skutkiem porywania drobin wody morskiej przez parę, która ma wówczas znaczną prędkość.

USTERKI W PRACY WYPAROWNIKA

Do usterek spotykanych w pracy wyparownika można zaliczyć:

—    nadmierną zawartość soli w produkowanej wodzie,

—    spadek wydajności,

—    spadek stopnia próżni (wzrost ciśnienia w skraplaczu),

—    zatykanie osadem rurek baterii wrzenia,

161