OMiUP t2 Gorski0

—    ekspansyjne,

—    sprężarkowe.

Ze względu z kolei na ilość stopni wyparowniki dzieli się na:

—    jednostopniowe i wielostopniowe.

Parę wyprodukowaną w wyparowniku określa się jako „parę wtórną", w odróżnieniu od pary „pierwotnej", służącej do ogrzewania wyparownika. Nazwa „para pierwotna" stosowana jest zwyczajowo również i w odniesieniu do pary produkowanej w wyparownikach o innym niż parowy rodzaju ogrzewania (elektryczne, wodne).

Ze względu na ciśnienie uzyskiwanej pary wtórnej podczas procesu odparowywania, wyparowniki dzieli się na:

—    nadciśnieniowe,

—    podciśnieniowe, zwane też próżniowymi.

Te ostatnie stosuje się wówczas, gdy maksymalna, możliwa do uzyskania temperatura podgrzania wody nie przekracza 100 °C, a praktycznie jest od niej znacznie niższa. Instalacje wyparowników próżniowych są bardziej skomplikowane niż wyparowników nadciśnieniowych, gdyż wymagają dodatkowych urządzeń, zapewniających utrzymanie w przestrzeni odparowania odpowiedniego stopniająróżni. Dlatego też stosuj^sflfjlf"najczęściej"tam, gdzie względy ekonomicznej gospodarki siłowni przemawiają za wykorzystaniem źródła ciepła o niewysokiej temperaturze (np. woda wylotowa z instalacji chłodzenia silnika głównego, para wylotowa z maszyn pomocniczych, para z upustu regeneracyjnego niskiego ciśnienia turbiny głównej).

W budowanych współcześnie parowych siłowniach okrętowych z głównym napędem turbiną, czynnikiem grzewczym w instalacji wyparownika jest najczęściej para o niskim ciśnieniu, pobierana z jednego z końcowych zaczepów regeneracyjnych turbiny, z tym, że wyparownik może być zarówno typu nadciśnieniowego, jak i podciśnieniowego.

We współczesnych siłowniach z napędem tłokowymi silnikami spalinowymi prawie wyłącznie używa się wyparowników podciśnieniowych, podgrzewanych wodą z obiegu chłodzenia silnika głównego. Spotyka się również niekiedy rozwiązania z możliwością stosowania ogrzewania parą z kotłów: pomocniczego i utylizacyjnego.

Produkowanie pary wtórnej może odbywać się następującymi sposobami:

—    w wyparownikach typu wrzącego,

—    w wyparownikach typu ekspansyjnego.

Oba typy wyparowników mogą być przepływowe lub obiegowe.

W wyparowniku typu wrzącego elementem grzejnym są baterie grzewcze, złożone z rur lub z segmentów płytowych (w wyparownikach z płytowymi wymiennikami ciepła). Czynnik grzewczy (para lub woda w wyparowniku utylizacyjnym) doprowadzony jest rurociągiem a (rys. 5.86), do elementów grzewczych, omywanych przez wodę zasilającą wyparownik (najczęściej wodę słoną, zaburtową). W wyniku ogrzewania woda w wyparowniku częściowo odparowuje i para wtórna, przewodem c, dopływa do skraplacza, gdzie jest

130