obrotów silnika. Pompa pomocnicza o stałej wydajności i jednym kierunku tłoczenia 4 napędzana jest tym samym silnikiem elektrycznym, co pompa główna. Ma ona małą wydajność i służy do zasilania obwodu regulacji, uzupełniania oleju w głównym obwodzie roboczym, utrzymywania w nim nadciśnienia oraz przepompowywania czynnika przez filtr 6. Przy pełnej wydajności pompy głównej (parametr regulacji e' =1), silnik pracuje z pełną prędkością obrotową. Zmniejszenie parametru regulacji powoduje spadek jego prędkości obrotowej. Przy ep = 0 następuje zatrzymanie silnika, gdyż wydajność pompy spada do zera. Przy ep < 0 pompa zacznie podawać olej w przeciwnym kierunku niż uprzednio, a silnik będzie obracał się w drugą stronę, aż do osiągnięcia pełnych obrotów w kierunku przeciwnym przy ep = -1.
6.5.2.2. REGULACJA OBJĘTOŚCIOWA ZE STAŁĄ WYDAJNOŚCIĄ POMPY
Podany w tytule sposób regulacji stosuje się w urządzeniach hydraulicznych, w których pompa główna napędzana jest silnikiem o zmiennej prędkości obrotowej. Celem regulacji jest utrzymanie stałej wydajności pompy zasilającej elementy wykonawcze układu Qp = const, przy zmiennej prędkości obrotowej np = var.
Ponieważ:
QP = <JP 'nP‘eP = const (6-26)
prędkość robocza elementu wykonawczego (na przykład prędkość obrotowa silnika hydraulicznego) będzie stała, gdyż:
(6.27)
(6.28)
a stąd:
n. = — = — = const
przy stałej chłonności silnika na jeden obrót cjs = const.
W praktyce osiąga się dokładność regulacji wydajności w granicach ± (3-r5)%. Przykład regulacji stałej wydajności pompy pokazano na rysunku 6.41. Na przewodzie tłocznym pompy o stałym kierunku tłoczenia i zmiennej wydajności 2 zainstalowana jest zwężka ostrokrawędziowa 3, o oporze hydraulicznym niezależnym od lepkości oleju. Położenie suwaka rozdzielacza w regulatorze 4 zależy od różnicy ciśnień na zwężce i nastawy sprężyny. Chwilowy wzrost wydajności pompy (np. na skutek zwiększenia prędkości obrotowej) powoduje większą różnicę ciśnień na zwężce, przesunięcie suwaka regulatora w prawo i ruch
215