Obraz2 (16)

274 APOKALIPSA MARKSA

z nim organizacji była „Liga Sprawiedlivyych". Założono ją w roku 1836 jako tajne stowarzyszenie. Wspomagała ona Blanquia i Stowarzyszenie Pór Roku w co najmniej jednym powstaniu - powstaniu majowym z 1839 roku. Kilka lat po nim do Ligi wstąpił człowiek, który z czasem stał się najsłynniejszym trybunem rewolucjonistów

-    Karol Marks.

Karol Marks urodził się w Niemczech w roku 1813 i żył 70 lat. Wielu ludzi uważa go za twórcę nowoczesnego komunizmu. Jego pisma, zwhszcza Manifest komunistyczny. stały się kamieniem milowym w rozwoju ideologii tego ruchu. Jednak, jak podkreślają niektórzy historycy, nie był on wbrew potocznym poglądom twórcą wszystkich głoszonych przez siebie idei. Działał głównie jako mówca radykalnych organizacji politycznych, któtych był członkiem. Właśnie w czasie przynależności do Ligi Sprawiedliwych napisał razem ze swoim przyjacielem Ftydeiykiem Engelsem wspomniany Manifest. Mimo iż zawiera on wiele oryginalnych myśli Marksa jego rzeczywistym celem było nadanie spójnej formy ideologii komunistycznej, która już od pewnego czasu inspirowała do powstań tajne stowarzyszenia we Francji.

Dzięki swojemu intelektowi Marks zyskał znaczne wpływy w Lidze Sprawiedliwych, które pozwoliły mu dokonać w niej pewnych zmian. Nie podobał mu się romantyczno-konspiracyjny charakter sieci tajnych organizacji, do któtych należał, i usunął z nich ten element. W roku 1847 Liga przemianowana została na „Ligę Komunistów". 7wiązki z nią utrzymywało wiele różnych organizacji „robotniczych”, jak choćby Niemieckie Robotnicze Stowarzyszenie Edukacyjne (MRSE), którego brukselski oddział założył on sam.

7 działań tych wyłania się niezwykła ironia, przejawiająca się w tym, że ta sama sieć organizacji Bractwa, która w wyniku rewolucji umożliwiła powstanie Stanów 7jedno-czonych i innych „kapitalistycznych” krajów, stworzyła ideologię (komunizmu), która stała w opozycji do filozofii tych krajów! 7rozumienie tego, co tu omawiamy

-    stworzenia przeciwstawnych stron konfliktu („komuniści kontra kapitaliści") przez tych samych ludzi w ramach tej samej tajnej sieci organizacji Bractwa - jest niezwykle ważne. Ten doniosły fakt jest stale przeoczany w podręcznikach historii. W ciągu niespełna stu lat sieć Bractwa dała światu dwie przeciwstawne filozofie, które stały się podwaliną tak zwanej „zimnej wojny" - konfliktu, któiy trwał blisko pół wieku.

Biorąc pod uwagę związki Karola Marksa z siecią Bractwa nie powinno nikogo dziwić, że jego filozofia zawiera podstawowe elementy religii Nadzorców. Marksizm ma silnie apokaliptyczny charakter i naucza o „ostatnim boju" między siłami „dobra” i „zła", po którym na 7iemi ma nastać utopia. Główna różnica polega na tym, że Marks tworząc swoją ideologię całkowicie odrzucił religię i starał się, aby przypominała ona „naukę” społeczną. W modelu Marksa siły „dobra" to uciskane „klasy pracujące", zaś siły „zła" to klasy właścicieli. Ostry konflikt między tymi dwiema grupami jest przedstawiony jako naturalny, nie dający się uniknąć i w ostatecznym rachunku pożyteczny proces, gdyż jego końcowym re zultatem ma być powstanie na 7iemi utopii. Marksistowski pogląd o nieuniknionej walce klas jest odbiciem wierzeń kalwinistycznych, zgodnie z którymi konflikty na 7iemi są zjawiskiem zdrowym, ponieważ oznacza to, że siły „dobra" są aktywnie zaangażowane w walkę z mocami „zła”.

Marks starał się nadać swojej koncepcji „nieuniknioności konfliktu" naukowy iliarakter włączając doń „dialektykę", którą wprowadził do nauki inny niemiecki lllozof, Hegel (1770-1831). Hegiowskie pojęcie „dialektykt" można wyjaśnić następująco: z tezy (idei lub poglądu) oraz antytezy (przeciwieństwa danej idei lub poglądu) można wyprowadzić syntezę (nową wynikającą z nich ideę lub pogląd, Miny będzie się od nich różnił). Marks przyjął tę na pozór naukową metodę i włączył li ilo swojej teorii historii społecznej. W komunistycznym modelu „materializmu dialektycznego" społeczne, ekonomiczne i polityczne zmiany wynikają ze zderzenia, • oto gwałtownego, przeciwieństw. Takie rozumowanie prowadzi do wniosku, że nie kończące się wojny i spoty pomiędzy różnymi ziemskimi frakcjami są naturalną . / ot ią egzystencji, w wyniku których dokonują się wszystkie przemiany społeczne. To |n awia, że nie kończący się konflikt społeczny jest pożądany i właśnie tę iluzję usiłuje nam wmówić Marks w ramach swojej teorii „walki klasowej".

Komunistyczna wizja utopii jest osobliwa i zarazem ważna. W jej ramach wszyscy ią robotnikami i wszyscy są sobie równi. Nikt nic nie posiada, lecz wszyscy są właścicielami wszystkiego; wszyscy dostają wszystko, co jest im potrzebne, lecz niekoniecznie to, co chcą, i zanim ta utopia nastanie, wszyscy muszą żyć w dyktaturze, i In no! Ta dziwaczna wizja utopii wydaje się być specjalnie stworzona do utrzymania i wy ludzkiej w charakterze rasy robotników i skłonienia jej do akceptacji warunków I mlecznej represji, to znaczy dyktatury.

W czasach Marksa wiedza duchowa doszła do stanu ostrej zapaści. Protestanckie idiułetne zabawienie" oraz kłopotliwe rytuały praktykowane przez prawie wszystkie iM'/0Stałe religie ze zrozumiałych względów doprowadzały wielu racjonalnie myś-I |i ych ludzi do całkowitego odrzucenia religii. Nie ma nic dziwnego w tym, że u dlność duchowej rzeczywistości stanęła pod znakiem zapytania. Te wątpliwości ,1. (prowadziły wielu ludzi do zwrócenia się w kierunku czysto materialistycznego poglądu na tycie, zaś Marks dostaretył im odpowiedniej do tego filozofii. Mimo iż Marks przyznaje realność duchowego bytu, stwierdza jednak błędnie, że jest on »y łącznie produktem fizycznych i materialnych zjawisk. W ten oto sposób jego nauki pomogły w promowaniu jednego z celów Nadzorców wyrażonego w Księdze Mor-Miinirł oraz na tabliczkach starożytnych Sumerów, którym było głoszenie stałego , wią/ku międty formami duchowymi i ludzkimi ciałami. Prace Marksa nadały temu iwiązkowi „naukowego” charakteru, wskazując, że duch i materia są ze sobą nieroze-i walnie złączone. Marksistowska filozofia dodaje, że „nadnaturalna" (istniejąca poza gi .inkami świata materialnego) rzeczywistość nie jest możliwa. Marksistowska utopia p i więc zbliżona do biblijnego Edenu: materialistycznego raju, w któiym każdy jest n(hutnikiem bez szans na osiągnięcie wyżyn wiedzy duchowej i wolności - innymi Iowy, słodkie duchowe więzienie.

W tym samym czasie, w którym komunizm został ukształtowany w zorganizowany nich, dokonywał się istotny rozwój systemu bankowego. Pod koniec dziewiętnas-gn wieku nowy system inflacyjnego papierowego pieniądza stał się normą na całym wici ie. Nie był on jednak dostatecznie zorganizowany w skali międzynarodowej , właśnie to - stworzenie światowej sieci banków centralnych kontrolowanych p .Inego miejsca - stało się kolejnym celem Bractwa.