P1010798 (2)

1 / Pa \ ^(o.SSAo ^+H)'

przy czym H — obliczeniowa siła pozioma.

a) W przypadkach gdy 0.5<a!h₀ ■£ 1,0 nalcZy stosować strzemiona ukośne lub poziome o łącznym przekroju obliczonym ze wzoru

F„>0,25F..    (5.5)

b) Natomiast gdy s/Jt₀ <0.5, nalepy stosować wyłącznic strzemiona poziome, a przekrój Mi określa się ze wzoru

f„ J^>’^7P+--F_m>0,2SF_m,    (5.6)

^a

/-/- przekrój zbrojenia wyznaczony ze wzoru (5.4).

JA Zbrojenie wsporników prostokątnych: a) przy zastosowaniu strzemion ukośnych, b) przy zastosowaniu strzemion poziomych i pionowych, c) zbrojenie wsporników trapezowych

W obydwu przypadkach rozstaw strzemion ukośnych lub poziomych nie powinien być większy od 15 cm i nie większy niż fc2SA oraz nie powinien przekraczać 124> gdzie 4, jest średnicą zbrojenia montażowego usytuowanego wzdłuż krawędzi ściskanej wspor-

Jeżeli silu P przyłożona jest na wysokości wspornika - w przypadku belek podsuwni-jowych monolitycznych - to przekrój zbrojenia rozciąganego F_ś natęży obliczyć (uwzgłęd-_Aiąjąc rozkład sił jak na rys. 5.5b) ze wzoru

0,55P+H	<5-7>
C.65P ■ K '	(5.8)

Niezależnie od zbrojenia F, należy stosować strzemiona pionowe obliczone z warunku, je przenoszą one 50% siły P.

Rys. 5.7. Możliwości pojawienia się rys w żelbetowych belkach podsuwmcowycb

Zbrojenie ukośne należy rozmieszczać zgodnie z rys. 5.5b. zachowując rozstaw strzemion, jak w przypadku przyłożenia siły na górnej powierzchni wspornika (rys. 5.6).

Zbrojenie słupa od strony zamocowania wspornika powinno być co najmniej równo przekrojowi F_a określonemu ze wzoru (5.4).

W przypadku dozbrojenia słupa w strefie utwierdzenia wspornika dodatkowe pręty zbrojenia powinny mieć długość nie mniejszą niż 2a.

Zbrojenie główne wsporników F„ zaleca się wykonać w postaci pętli (rys. 5.6).

Jeżeli średnica prętów zbrojenia głównego 16 mm, to szerokości rozwarcia rys w miejscu utwierdzenia wspornika ze słupem można nie sprawdzać.

5.4. KONSTRUKCJA TORÓW PODSL WNICOWYCH

Przy konstruowaniu torów podsuwnicowych przymocowanie szyny jezdnej jest sprawą dużej wagi, celowe więc będzie szersze omówienie zagadnienia z punktu widzenia projektowania i wykonawstwa. Prawidłowe zamocowanie szyny podsuwnicpwej powinno czynić zadość następującym warunkom:

1.    Szyna podsuwnicowa powinna być bez zniekształceń i wygięć.

2.    Elementy mocujące muszą przenieść z szyny na belkę pionowe siły ściskające i rozciągające oraz siły poziome przy zachowaniu dopuszczalnych nacisków na beton.

3.    Ułożenie szyny powinno być miękkie, ażeby tłumić uderzenia suwnicy przekazujące się na beton.

4.    Szyny podsuwnicowe i belki żelbetowe nic powinny współdziałać statycznie, gdyż sztywne połączenia powodują rozluźnianie się części mocujących.

5.    Szyna powinna być zamocowana w ten sposób, aby miała swobodę przesuwu w kierunku podłużnym ze względu na wydłużenia termiczne i skurcz betonu.

Poniżej podano kilka ciekawszych rozwiązań przymocowania szyn spotykanych w projektowaniu i wykonawstwie krajowym lub zagranicznym.