P1020928 (5)

dotąd omawialiśmy, i o robom, inflacji itd..

Nie istniej*} w takich órych byłaby mowa.

: z oszczędności”, nie ieniu ćlo jakiejś oso->d przypadków w ro-

rachunck.

dnosi się do rzeczywi-canapkę z szynką. To lifikacji. gdyż wyrażę- I y przypisując kanapce )cvvnęj rzeczy, realnie która jest z nią zwią-wamy metonimią.

pisma markiza) ic muzyka)

tycie i arb akrylowych) jerencję prasową. (= re-

k (=noszenie dżinsów) lian posiadania nowych

Jako szczególny przypadek metonimii uwzględniamy też to. co w tradycyjnej retoryce nazywa się synek d o c h ą. kiedy to część występuje zapii.asj całości, jak w poniższych zdaniach:

CZĘŚĆ ZA CAŁOŚĆ

Samochód blokuje nasze drogi, (—zbiór samochodów) Potrzebujemy dobrych nóg w naszej drużynie, (-dobrych piłkarzy)

Na uniwersytecie jest sporo dobrych głów. (-ludzi inteligentnych)

Mam nowe cztery kółka/dwa kółka. (=samochód, motocykl itd.)

Potrzebny nam zastrzyk nowej krwi w organizacji. (=nowi ludzie)

W tych i innych przypadkach metonimii stosuje się jakieś pojęcia, by mówić o innych. Metafora i metonimią to dwa różne procesy. Metafora to. zasadniczo, pojmowanie jednej rzeczy w terminach innej, a jej podstawową funkcją jest zrozumienie. Metonimią natomiast pełni głównie funkcję de-sygnacyjną, co pozwala nam używać pewnego pojęcia tak. aby zastąpiło inne. Ale metonimią to nie tylko mechanizm desygnujący. Umożliwia ona także lepsze porozumiewanie się. Na przykład — dzięki metonimii CZI^SC ZA CAł.OŚĆ możemy wyróżnić wiele części, które mogą reprezentować całość. Wybór jednej z nich uzależnibny jest od tego, na czym skupiamy szczególną uwagę. Gdy mówimy, że potrzebujemy trochę dobrych głów do wykonania projektu, używamy zwrotu „dobre głowy” odnosząc go do „inteligentnych ludzi”. Nie chodzi tu jedynie o to, aby używać części (głowa) w zamian za całość (osoba), lecz o to. aby wybrać szczególną właściwość tej osoby, a mianowicie inteligencję, którą kojarzy się z głową. To samo można powiedzieć o innych rodzajach metonimii. Gdy mówimy „Times jeszcze nie przybył na konferencję prasową”, używamy wyrazu „ l imes” nie po to jedynie, by odnieść się do takiego czy innego reportera, lecz aby podkreślić znaczenie instytucji, jaką on reprezentuje. Dlatego też „Times nie pr/ybyl jeszcze na konferencję prasową” znaczy coś innego niż „Steve Roberts nie przybył jeszcze na konferencję prasow ą”, nawet jeżeli Stevc Roberts jest właśnie owym reporterem „Timcsa”.