Azot jest jednym z najpowszechniej występujących pierwiastków na kuli ziemskiej. Największa ilość N znajduje się w formie związanej w skalach magmowych i osadach skorupy ziemskiej. Jest to niezgodne z panującym powszechnie poglądem, że największe zasoby N2 znajdują się w atmosferze. W rzeczywistości zajmuje ona dopiero drugie miejsce. Według Delwiche (1970) w atmosferze zawarte jest ok. 3,8 • 1016 ton azotu cząsteczkowego, natomiast w litosferze znajduje się ok. 18 * 10151. Z ogólnej ilości azotu
O Rys* 7.1. Obieg azotu w przyrodzie
Spożycie przez człowieka zwierzęta
Azot organiczny |
Amonifikacja ^ |
w glebie |
w litosferze tylko bardzo niewielka część występuje w jej najbardziej powierzchniowej warstwie, tj. w glebie, a 7 kolei azot dostępny dla roślin stanowi niewielki procent N glebowego. Azot dostępny dla roślin występuje głównie w formie NO3 i NH«. Pierwiastek ten cechuje duża ruchliwość 1 ciągle krąży on pomiędzy atmosferą, glebą i roślinami. Obieg azotu jest związany z szeregiem procesów o charakterze fizykochemicznym i biologicznym. Zarys obiegu azotu w przyrodzie przedstawiono na rysunku 7.1.
Najważniejszy proces, w wyniku którego azot molekularny z atmosfery przechodzi w formę organiczną, jest to proces biologiczny - wiązanie azotu. Przeprowadzają go różne gatunki organizmów glebowych. Biochemia i znaczenie biologicznego wiązania N było omówione już poprzednio (str. 135}. Azot może być także wiązany chemicznie w procesie Haber-Boscha, w którym N2 i Ht pod wysokim ciśnieniem i w wysokiej temperaturze łączą się w cząsteczki amoniaku:
N, + 3H2 # 2NHS
Jest to podstawowy proces wykorzystywany przy produkcji nawozów azotowych. Jakkolwiek wzrastające ilości azotu atmosferycznego są wiązane w wyniku zarówno opisanego, jak i innych procesów chemicznych, to jednak są one nadal znacznie mniejsze od ilości wiązanych biologie? nie (Schmidt, 1968).
Według Chatta (1976) całkowita ilość azotu wiązanego biologicznie na kuli ziemskiej wynosi ok. 17,2 • 107 ton/N/rok. Jest to ilość ok. 4-krotnie większa od wiązanej we wszystkich fabrykach nawozów azotowych. Biologiczne wiązanie N przyczynia się zatem w sposób zasadniczy do pokrycia zapotrzebowania roślin na ten składnik. Ilość wiązanego biologicznie azotu jest bardzo różna zależnie od warunków środowiska. Znaczny wpływ odgrywają tutaj czynniki glebowe, jak pH, zawartość przyswajalnych P i K, zawartość metali ciężkich i uwilgotnienie gleby. Również zawartość innych składników mineralnych w glebie ma duży wpływ na działalność mikroorganizmów wiążących azot.
W tabeli 7.1 przedstawiono ilość azotu wiązanego biologicznie w różnych ekosystemach (Hauck, 1971). Wiązanie azotu jest raczej niewielkie w glebach ornych, ale na pastwiskach, w lasach i w mniejszym stopniu na
Tabela 7.1. Ilości azotu wiązanego biologicznie (Hauck, 1971)
Ekosystem |
Zakres ilości związanego N kg/ha/rok |
Grunty orne |
7-28 |
Pastwiska (bez roślin motylkowatych) |
7-114 |
Pastwiska (z roślinami motylkowatymi) |
78-865 |
Lasy |
58-594 |
Pola ryżowe |
13-99 |
Wody |
70-250 |