P1080716

TT? ■ ■

H    jakiegoś słowa (tu pomocą bądą słowa-klucze Piettę

Guirauda) esy pewnego zespołu wyobrażeniowego — pozwala odkryć w owych słowach, w owych zespołach, symbole, z istnienia których, z funkcjonowania których autor nie zawsze zdawał sobie sprawę, ale które stanowią ważny element interpretacyjny dla badacza: wskazują bowiem na żywotność jakiejś problematyki, na indywidualną lub zbiorową obsesję, tendencję, wiarę, program itp. Zwłaszcza dla takiego badacza, który nie poprzestaje na badaniu wewnętrznych jedynie ustosunkowań dzieła literackiego.

Taki składnik świata poetyckiego, którego funkcja symboliczna ujawniona zostaje przez badacza poprzez stwierdzenie znaczącej częstości jego występowania proponuję nazywać symbolem-kluczem⁵. Oczywiście tak pojęty symbol, typowy dla jakiegoś okresu, zbliża się niekiedy do pojęcia mitu, rozumianego jako rodzaj zastępczej wiary. Może mieć także, choć nie musi', charakter archetypiczny. Symbol ów występuje w większym zagęszczeniu w tych epokach literackich, w których wypowiedź oparta na zasadzie ekwiwa-lentyzacji przeważa nad wypowiedzią dyskursywną.

Spróbujmy prześledzić na przykładach funkcjonowanie owych symboli--kluczy.

zresztą sposób —- pra chard, G. Fouiet, J1 interpretacji.

■et 1 in.). Różnice dotyczą przede wszystkim sposobu