P1100635

w dramacie Młodej Polski symbolizm, odpowiednikiem sentymentalizmu —- naturalizm, a odpowiednikiem rokoka modernizm rozumiany jako literacka forma stylu secesyjnego.

Modernistyczny konflikt środowisk i pokoleń byłby zatem tylko rozdziałem z dziejów dramatu modernistycznego, a nie prezentacją integralną problematyki stylistycznej. Ośrodkiem krystalizacji wątków i motywów jest w tym układzie współzależności promieniowanie dramatów J. A. Kisielewskie-^

go.

Trzy typy napięcia dramatycznego powtarzają się w literaturze cyganerii krakowskiej: antagonizm pokoleń (ojcowie — dzieci), środowisk (inteligenta — mieszczanie — drobnomieszczanie — „*lud”), mentalności (artyści — filistrzy). Sytuacje typowe kształtują się na podłożu wciąż powracających dominant tematycznych; są to: bieda materialna, młodzieńcza psychofizjologiczna potrzeba miłości, kult sztuki przechodzący w bałwochwalczą obsesję, niedobrane małżeństwo — rezultat lekkomyślności lub źle obliczonych szans życiowych. Na takim tle zarysowują się dramaty alienacji (np. Prawo mimicry lub Sobowtór Nowaczyńskiego) i dramaty frustracji (np. W małym domku Rittnera).

Koryfeuszem chóru był Jan August Kisielewski (1876—1918). W dylogii o szalonej Julce i długowłosym literacie Jerzym Boreńskim — W sieci (1899), Ostatnie spotkanie (1903) — jest już cała

seria sygnałów, ki

100

■C się będą wielokro-

i