P1160440

——P+P + Pfh = const (2-10)

gdzie :

w - średnia prędkość płynu w rozpatrywanym przekroju, m/s,

P -gęstość płynu w tym przekroju, kg/m\ p — ciśnienie. Pa. g - przyśpieszenie ziemskie, m/s²,

h - wysokość środka rozpatrywanego przekroju nad punktem odniesienia, m.

Równanie Bcmoulliego dla płynów rzeczywistych ma postać (rozpatrując umowne przekroje 1 i 2):

-^-p,+p,+p,gh, =^p_a+p₂+p₂gh₂+Ap,    (2.11)

gdzie:    v    -    - —    -*

Api - straty ciśnienia na tarcie wewnętrzne i na tarcie o ściany przewodu przy przepływie między przekrojem 1 i 2, Pa.

2.4. Straty ciśnienia w przewodach

Straty ciśnienia na tarcie w przewodach oblicza się z równania Davcy'ego--Weahacha. które ma postać;

I w²

AP,=^7’_TP    (2.12)

O 2

gdzie:

X - współczynnik oporów przepływu,

1 -długość przewodu, m, d — średnica łub średnica zastępcza przewodu, m, w - średnia prędkość płynu, m/s.

Współczynnik oporów przepływu X w obszarze ruchu laminamego (Re < 2100) oblicza się ze wzoru (słusznego tylko dla przewodów kołowych):

Xm

64

Re

(2.13)

Dla przewodów o przekroju niekotowym współczynnik oporów przepływu uUaa się ze wzoru:

X =

C_

Re

(2J4)

gdzie:

C - stała zależna od kształtu przekroju.

Podstawienie tego wzoru do równania (2.12) daje znane równanie PoiseużOa Równa nie to ujmujące spadek ciśnienia podczas laminamego ruchu w przewodach o przekroju kołowym ma postać:

Ap,

32

w-ą-1

ai5>

gdzie:

T| - lepkość płynu, Pa- s.

Współczynnik oporów przepływu \ poza obszarem laminarnym oblicza się z zaiez-ności typowo eksperymentalnych. I tak dla obszaru 3-I0³ < Re < 10⁵ dla rur stosuje się wzór Blasiusa:

ai«

C2J7)

X-0316 Re'

Natomiast dla obszaru 2-10* < Re < 2*10* stosie się wzór Hermana

X=00054-r03964-Re""

Dodatkowe opory w przewodach występują na stonek obecności zaworów, sasa*. Trnjan przekroju, zmian kierunku przepływu itp.

Straty ciśnienia wywołane obecnością dodatkowych ełemeaaow (npnui uejKe-wymi) oblicza aę ze wzoru:

w²

óp.*^ — p

n