P4280167 (2)

Budynki mato- i śrcdniokubamrowc z drewna i materiałów drewnopochodnych

M

lub płyty podłogowe znajdują się nad powierzchnią terenu, wierzch fundamentu powinien znajdować się co najmniej 150 mm nad poziomem terenu (rys. 3.15).

Rys. 3.15. Konstrukcja stropów przyziemia w budynkach niepodpiwniczonych wg (212]: a) z lekka okładziną zewnętrzną, b) z obmurówką ceramiczną: / - strop przyziemia. 2 - wentylowana przestrzeli pod podłogą, 3 - płyta betonowa, 4 - podkład pod płytę betonową, 5 — lekka okładzina zewnętrzna np. siding. 6 - pustka powietrzna, 7 - murowana ścianka zewnętrzna. 8 - murłata.

9 - fundament

3.73. Ściany

Budynki z lekkim szkieletem drewnianym wykonuje się z drewna sosnowego lub świerkowego niestruganego lub struganego, nie zawierającego wad podanych w PN-79/D-0I0I2. Drewno powinno odpowiadać klasom wytrzymałości: C 18, C 24, C 30, C 35 i C 40 charakteryzującym wytrzymałość na zginanie. Tarcica powinna być sortowana metodami wytrzymałościowymi lub wizualnymi. Dopuszczalne wady drewna w sortowanej tarcicy (m.in. sęki, pęknięcia, krzywizna, wichrowatość, obliny, ślady zarobaczenia, sinizna i zgnilizna oraz nieprostopa-dłość płaszczyzn czołowych) są określone w PN-82/D-94021.

Wilgotność drewna przeznaczonego na konstrukcje budowlane powinna wynosić nie więcej niż: 23% dla konstrukcji wznoszonych na otwartym powietrzu. 18% dla konstrukcji chronionych przed zawilgoceniem, 15% dla konstrukcji klejonych.

W odróżnieniu od przepisów obowiązujących w Polsce, w USA i Kanadzie drewno ostrugane traktuje się jako zabezpieczone przed korozją biologiczną (w Polsce drewno należy impregnować). Wynika stąd, że drewno używane na elementy szkieletu (słupki, podwaliny, belki itp.) nie musi być strugane z czterech stron, a jedynie z dwóch w celu uzyskania jednakowej grubości ścian, stropów i równej powierzchni licowej. Drewno strugane w porównaniu z tarcicą szorstką jest odporniejsze na działanie ognia, ponieważ płomienie ślizgają się po gładkiej powierzchni. Mniejsze jest również zagrożenie ze strony owadów.

Wśród szkieletowych budynków drewnianych wznoszonych w USA i Kanadzie można wyróżnić budynki szkieletowe z płaszczyzną roboczą (rys. 3.16) i bez takiej płaszczyzny (rys. 3.17). W pierwszym rozwiązaniu strop nad kondygnacją

Rys. 3.16. Szkielet i płaszczyzną roboczą (układ plal-Cormowy) wg [85); / - krokiew, 2 — oczcp. J - zastrzał, 4 - słupek, 5 - belka stropowa. 6 - oczcp podwójny, 7 - belka drewniana (podciąg), H - podwalina, 9 — (Ściana fundamentowa, 10 - poszycie ściany, II- ślepa podłoga

podziemną powinien tworzyć płaszczyznę do montażu prefabrykowanych szkieletów ścian wewnętrznych i zewnętrznych, które następnie podnosi się do pozycji pionowej. Szkielet wyższej kondygnacji wykonuje się i montuje dopiero po pokryciu ślepą podłogą stropu nad niższą kondygnacją (parterem). W rozwiązaniu drugim słupki ścian zewnętrznych i niektórych wewnętrznych (nośnych) są ciągłe przez dwie kondygnacje. Ogólnie biorąc bardziej popularne i mniej kosztowne są konstrukcje szkieletowe z płaszczyzną roboczą, szczególnie w budownictwie mieszkaniowym. Natomiast w budynkach o bardziej złożonych rozwiązaniach