16 Zasady projektowania połączeń rozciąganych z mieszanymi łącznikami
Zgodnie z normą PN-90/B-03200 nie zaleca się współpracy spoin i śrub (zwykłych i pasowanych) oraz nitów w nowo projektowanych połączę• niach zakładkowych.
W projektowaniu wzmocnień i modernizacji istniejących połączeń dopuszcza się współpracę tych łączników przy założeniu równomiernego proporcjonalnie do nośności rozdzielenia obciążenia osiowego. Współdziałanie łączników dopuszcza się w rozciąganych połączeniach zakładkowych ciernych kategorii C. Spoiny pachwinowe podłużne mogą przenosić jednak nie więcej niż 40 % całkowitego obciążenia połączenia. Mimo projektowania współpracy spoin poprzecznych ze śrubami sprę-tającymi, w obliczeniach nie uwzględnia się wpływu nośności tych spoin na nośność połączenia.
Spoiny podłużne lub poprzeczne wykonuje się dopiero po wstępnym sprężeniu śrub do wartości 50 % wymaganej w nich siły spręźąjącej. Nie zaleca się wykonania spoin po pełnym sprężeniu śrub.
Niektóre elementy rozciągane, np. ściągi, odciągi, połączone są z blokami stałymi, takimi jak fundamenty lub ściany budynków. Połączenia realizuje się poprzez elementy pomocnicze nazywane stopami oraz śruby fundamentowe.
Kształt i wymiary stopy winny być dostosowane do wielkości obciążeń, kształtu elementu rozciąganego, wytrzymałości betonu i wymaganej sztywności połączenia. Mimo że elementy rozciągane wymagają połączeń przy pomocy przegubowych stóp fundamentowych, to w praktyce wykonuje się również stopy sztywne. Zasady konstrukcyjnego odróżniania rodzaju stóp szerzej podano w p.4.8.
> |
T |
1 |
c | ||
♦ |
4 |
J\ |
4 |
4 | |
zzza -U 4 |
4 | |
L W |
ii | |
• -■ |
J |
Rozwiązanie konstrukcyjne stopy powinno również zapewniać bezpieczeństwo i możliwość regulacji podczas montażu.
Przykłady realizacji stóp fundamentowych elementów rozciąganych pokazano na rys.3.38.
Nośność stóp elementów rozciąganych osiowo określają stany graniczne nośności śrub fundamentowych, blach czołowych, spoin łączących blachy czołowe z elementami rozciąganymi, ewentualnie żeber usztywniających blachy czołowe.
Typowe śruby fundamentowe stosowane do kotwienia stóp fundamentowych pokazano na rys. 1.17.
Stopa elementu rozciąganego
Poszczególne rodzaje śrub projektuje się w zależności o4 wielkości obciążeń przenoszonych przez elementy rozciąga* ne. Przy niewielkich obciążeniach stosuje się śruby fąjkowt (np. ryg.l.l7a), młotkowe (rys.l.l7c) oraz rozporowe
(rys.l.l7d). Przy znaczniejszych obciążeniach rozciągających stosuj# się śruby płytkowa (rys.l.i7b) lub młotkowa t belką kotwiącą (rys.3.39). Kotwienie t belką rzadziej stosuje się do przenoszenia obciążeń tylko rozciąganych.
BELKA KOTWIĄCĄ
Rya.3.39 Zakol-wiomo
Nośność śrub fundamentowych w stanach granicznych zerwania oblicza się:
Q przy obciążeniach statycznych wg wzoru (3.5),
O ze względu na wytrzymałość zmęczeniową wg wzoru:
ASa-A,"0-. (8.38)
fftU
przy czym:
AB — przekrój rdzenia śruby.
Aor — wytrzymałość zmęczeniowa.
Ifot — współczynnik ustalony jak we wzorze (2.16).
dh Mu'
Długości zakotwienia śrub w fundamentach s betonu BIS zestawiono w tablicy 3.7. Wymaganą długość zakotwienia /| śrub fundamentowych osadzonych w betonach innych klas niż beton klasy B15 obliczać można wg wzoru:
Rys.3.40, Długość śruby fundamentowej
(3.39)
w któiym:
d — średnica trzpienia śruby.
fa — wytrzymałość obliczeniowa śruby, lŁ — długość śruby osadzonej w fundamencie (bez długości huka - rys.1.17),
Rb — wytrzymałość obliczeniowa betonu na rozciąganie. Wymagana całkowita długość śruby fundamentowej (/«) (rys.1.17) jest sumą długości zakotwienia w betonie (/,), wysokości konstrukcyjnej pod-
181