I> M<Quail. 7«w«i tommikomHMi masonrgo. WjnsWl 2C07 ISBN ‘*?S-K>-0«-ISI53-M, Oby \VN PWN 2007
5.7. Technologia komunikacyjna a kultura \39
cji (jak zostanie przedstawiony). Connell (1008) rozważa przypadki / Wielkiej Brytanii. używając terminu „tabloidyzacja" w odniesieniu do procesu zastępowania ..racjonalistycznych” dyskursów informacyjnych, kładących silny nacisk na narrację, przez dyskursy „sensacyjne”. Elizabeth Bird (1998) przyjrzała się „tabloidyzacji" amerykańskich wiadomości telewizyjnych, wyciągając ze swoich badań wniosek, że pojawiła się silna tendencja do personalizacji i dramalyzacji, która ułatwia wielu osobom dostęp do wiadomości, prowadzi jednak również do trywializacji lego, czego się ludzie z wiadomości dowiadują. Często używa się w tym kontekście terminu „inforozrywka" (infota-mmenl) (zob. Brants 1998).
To prawda, że w zasadzie te same rozwiązania rynkowe mogą równie dobrze służyć oferowaniu i konsumpcji zróżnicowanych produktów kulturowych wysokiej jakości. krytyka komercji ma jednak również inny wymiar. Można twierdzić, że stosunki komercyjne w komunikacji z istoty swojej tworzą dystans i stwarzają pole dla wyzysku. W swojej wersji komercyjnej relacja komunikacyjna nie wspiera budowania wzajemnych więzi lub wspólnego poczucia tożsamości czy przynależności. Z obu stron jest na wyrachowana i utylitarna, wykazując raczej cechy „transmisji” czy „rozgłosu” niż modelu „rytualnej” komunikacji społecznej. Fundamentalny problem polega na tym, że zysk staje się motywem nadrzędnym.
Niewiele sensu ma twierdzenie, jakoby rozwiązania wolnorynkowe, które podtrzymywały media drukowane przez pięćset lat, a audiowizualną produkcję kulturalną przez lat sto, miały być z istoty swojej „szkodliwe” dla kultury. Potrzebne jest więc użycie terminu „komercyjny” jako wyrazu krytyki, w węższym rozumieniu, którego główne rysy zostały tu wskazane.
5.7. KOMERCJALIZACJA MEDIÓW
• Tendencja do trywializacji i tabloidyzacji.
• Uwarunkowania rynkowe w decyzjach dotyczących treści przekazu.
• Eksploatacja „słabszych” konsumentów.
• Propaganda konsumeryzmu.
• Utowarowienie kultury i relacji z odbiorcą.
• Redukcja integralności kulturowej.
• Nadmierna zależność od reklamy.
Zapisane
kliknij, ab
McLuhan (2004) rozwinął myśl Innisa o tyle, że postanowił spojrzeć na proces. w toku którego doświadczamy świata za pośrednictwem różnych mediów komunikacyjnych. zamiast zajmować się tylko relacją między komunikacją a strukturami władzy społecznej. Głosił on, żc wszelkie media (przez co rozumiał wszystko, co zawiera w sobie treści kulturowe i może być jako takie „odczytane”) stanowią! „przedłużenie człowieka", zatem i przedłużenie naszych zmysłów. Podobnie jak in-