s367

Podstawowe narzędzia programistyczne 367

make potrafi obsługiwać opcje optymalizacyjne oraz źródła składające się z wielu plików; aby jednak skorzystać z tych możliwości, programista musi napisać własny plik

Makef ile.

Opcje make

Czasami do skompilowania programu wystarczy wpisanie samego polecenia make. Po uruchomieniu, make stara się odnaleźć w bieżącym katalogu plik o nazwie Makefile (należy zwrócić uwagę na duże „M”) i odczytać z niego dalszy plan działania. Następnie make przystępuje do wykonania pierwszego polecenia wyszczególnionego w pliku Makefile. Konwencja mówi, że polecenie to powinno skompilować program, ale nie instalować go w systemie (nie udostępniać użytkownikom). Powód jest prosty: jeśli pracując na koncie administratora wpiszemy make, prawdopodobnie będziemy chcieli uniknąć sytuacji, w której nasz katalog domowy zostałby zaśmiecony nowymi, nic działającymi jeszcze programami.

Typowa instalacja programu

Po wydaniu polecenia make należy uruchomić program, sprawdzić, czy działa i odpowiednio go skonfigurować. Następnie można użyć wyrażenia make install, co spowoduje umieszczenie plików wykonywalnych w odpowiednich miejscach na dysku.

Należy pamiętać o zaznajomieniu się z dokumentacją kompilowanych programów. W przeciwnym razie ich działanie może okazać się niepożądane; czasem prowadzi nawet do utraty istotnych danych.

make install

Polecenie make install nakazuje make skompilować program i jeśli kompilacja zakończy się sukcesem umieścić jego pliki wykonywalne i konfiguracyjne w odpowiednich katalogach z odpowiednimi prawami dostępu, umożliwiając ich wykorzystywanie przez, użytkowników systemu.

configure

Duże programy, wyposażone w znaczną liczbę konfigurowalnych opcji, zazwyczaj zawierają dodatkowy moduł - configure - służący do ustalenia wstępnej konfiguracji przed uruchomieniem make i make install. Osobiście bardzo lubię korzystać ze skryptów confiqure, ponieważ umożliwiają one zadbanie o drobne detale - na przykład wpływ niewielkich różnic w funkcjonowaniu kolejnych wersji systemu Linux na gotową aplikację. O ile tylko w dokumentacji jest napisane, że program obsługuje opcję configure, należy z niej skorzystać, wpisując make configure lub make config, w zależności od rodzaju programu.