S5001395

152

Cesarz posyła swoich żołnierzy

W tej zabawie powinno uczestniczyć możliwie dużo osób; jest ona przeznaczona dla dzieci od lat sześciu. Potrzeba do niej dużego pomieszczenia, a najlepiej rozgrywać ją na wolnym powietrzu.

• Dzieci dzielą się na dwie grupy i łapią się za ręce, tworząc mur. Jeden z zespołów rozpoczyna, wołając: „Cesarz posyła swoich żołnierzy”. Rywale odpowiadają: „Kogo wysyła?” Odpowiedź brzmi przykładowo: „Zuzannę”. Zuzanna zaczyna biec i próbuje przerwać mur przeciwnika. Jeśli jej się nie uda, to staje się więźniem grupy przeciwnej i ustawia się za jej murem. Natomiast jeśli zdoła przerwać mur, może uwolnić jednego z uwięzionych i wrócić z nim na swoją stronę.

Wskazówki pedagogiczne

-> Ta zabawa to jedna ze starych dziecięcych gier. Stwarza wszystkim możliwość dobrego odreagowania. Przy próbach przebicia muru nie wolno używać ani ramion, ani nóg. Można to zrobić tylko rozpędem ciała.

-> Po zakończeniu zabawy należy postawić uczestnikom następujące pytania:

Jak czułeś się, będąc wysłannikiem grupy, której udało się/ nie udało się przerwać muru?

Co sprawiło ci najwięcej przyjemności?

Jak wygląda moja złość

Do tego ćwiczenia potrzebny będzie papier w formacie A3 i farby wodne (mogą też być kredki świecowe). Ćwiczenie jest przeznaczone dla dzieci od lat ośmiu.

• Rozpoczyna się rozmową z dziećmi na temat tego, po czym można rozpoznać, kiedy ktoś jest bardzo rozzłoszczony (np. czerwona twarz, zaciśnięte pięści). Następnie dzieci wyobrażają sobie sytuacje, w których ich poniosło. Zastanawiają się, jaki kolor i kształt pasuje do mojej złości? Po ukończeniu ćwiczenia każdy pokazuje swój rysunek i uzupełnia zdanie: „Moja złość jest jak...”. To zdanie zapisuje na odwrotnej stronie obrazka.

Wskazówki pedagogiczne

W tym ćwiczeniu absolutnie konieczne jest to, aby każde z dzieci miało możliwość skomentowania swojego rysunku. Czyli podczas pierwszej lekcji można malować złość, a następnego dnia przyglądać się obrazkom i je komentować.

_► Pd zakończeniu ćwiczenia należy postawić uczestnikom następujące pytania: jak wygląda twoja złość?

Jakie kolory i kształty wybrałeś?

Jak inni mogą poznać, że jesteś wściekły?

Życzę ci pięknego, długiego życia...

Toćwiczenie można praktykować z dziećmi od lat dziesięciu oraz z młodzieżą. Pomaga ono w ćwiczeniu umiejętności przyjmowania krytyki, ale też pokazuje, że nie wszystkich można zadowolić i że nie jest katastrofą fakt, że nie wszyscy nas kochają.

• W tym ćwiczeniu konieczne jest, by (w razie potrzeby) prowadzący nie dopuszczał do bezpodstawnie obrażliwych wypowiedzi, nie komentował ich i nie wdawał się w żadne dyskusje czy kłótnie.