S6300469

Lttxek Kochanowski

ROPNE SCHORZENIA KLATKI PIERSIOWEJ

Pomimo rozwoju anlybiotykoierapii, zmiany ropne występujące w obrębie klatki piersiowej mają duże znaczenie kliniczne oraz wymagają właściwego rozpoznania i niejednokrotnie interwencji chirurgicznej.

Ropne zapalenie powłok klatki piersiowej

W powłokach klatki piersiowej ropne zapalenie występuje rzadziej niż w obrębie kończyn czy powłok czaszki. Są to zakażenia wywołane najczęściej przez gron-kowce (czyrak) łub paciorkowce (róża). Nieswoiste zapalenie części miękkich ściany klatki piersiowej często przybiera postać ropowicy, której przyczyną zwykle bywa zakażenie wprowadzone do organizmu w czasie otwartych urazów klatki piersiowej oraz złe leczenie ropniaków opłucnej lub też zropienie krwiaków ściany klatki piersiowej. Leczenie polega na szerokim nacięciu, sączkowaniu oraz podawaniu antybiotyków.

Niezbyt często występuje ropne zapalenie szpiku i kości w zakresie żebra (osieo-myeliUs purulenta costae). Zapalenie nieswoiste kości i szpiku kostnego żeber lub mostka może doprowadzić do poważnych powikłań, takich jak ropniak opłucnej, a nawet do przejścia procesu zapalnego przez ciągłość na miąższ płucny z powstaniem przetoki oskrzelowej. Ropne zapalenie może powstać także w miejscu rany po zabiegach kardio- i torakochirurgicznych.

Ropne zapalenie osierdzia (psricardńis purulento)

Wywołane jest głównie przez gronkowce. paciorkowce, dwoinki zapalenia płuc i drobnoustroje z grup: Protcus, Neisseria. bakterie Gram-ujemne i Legionella. Powstaje najczęściej w wyniku ran drążących od strony klatki piersiowej oraz na skutek procesów ropnych toczących się w śródpiersiu. jamach opłucnowych lub jamie otrzewnowej. Może być także wynikłem przebicia się do worka osierdziowego ropni przerzutowych powstałych w mięśniu sercowym w przebiegu posocznicy. Czynnikami ryzyka może być immunosupresja. a także choroby przewlekle, w tym alkoholizm czy reumatoidalne zapalenie stawów. Pewną rolę w powstawaniu ropnego zapalenia worka osierdziowego odgrywają leż zabiegi chirurgiczne. Najważniejszym badaniem diagnostycznym w przypadku podejrzenia ropnego zapalenia anrrdzia jest echokardiografia. Leczenie opiera się na antybiotykoterapti i drenażu tamy osierdzia We wstępnym leczeniu przećiwbakteryjnym powinno się zastosować Id przecłwgronkowcowy w skojarzeniu z armnoglikorydem. a po uzyskaniu

wyników posiewów - leczeń* zgodna i antybiogramem. W>npnwin» ropnego mnWnMOśaJa»aot€bytiKnli^|MMpiiBDeoiKTd—.wyłiMpiftinrytoaanw peribrdidnomii. Powikłaniu hm mota* npakn. podają- doooerdncrwo lek ffaynołnyaoy- Dobrykkmmyifcta ietał fkrj^olltjczjufa pedaurpa dni—f osierdzia jest prawdopodobnie nnpwiy» rrirpMiCTWH ptalot>cagcli złognw fibryny łączących nasierdzie z osierdziem, co modMa lepszą pcartrarg antybiotyków. DoonerdziGwe podate itreptokinazy łlmroiue zapobiega rommwr. zaciskania osierdzia, przez co chrom chorego przed koniecznością wykonania perikardiektomii. Wśród chorych leczonych śnuert einość wyupat 48%. a wśród nieleczonych 100%.

Zapalenie ir ód piersią po sternotomii

To bardzo poważne powikłanie, zwłaszcza po leczeniu kardiochirurgicznym, w którym otwarcie klatki piersiowej drogą podłużnego przecięcia mostka jest szeroko stosowane. Przyczyną zropiems pooperacyjnego krwiaka może być zakażenie ciałem obcym, jakim jest wosk używany dla opanowania krwawienia z kości, jak również długość operacji oraz stosowanie heparyny przy użyciu krążenia pozauacro-jowego, co powoduje nasilenie krwawienia. Leczenie polega na drenażu przedniego śródpiersia. W celu zmniejszenia ryzyka powikłań septycznych konieczne jest przestrzeganie zasad aseptykl w czasie zabiegu operacyjnego, używanie właściwych technik operacyjnych zabezpieczających chorych przed powstaniem krwiaków będących najczęściej punktem wyjścia powikłań ropnych w śródpieraiu przednim, a także bardzo ścisłe zespolenie obydwu odłamów mostka.

Zstępujące martwicze zapalenie śródpiersia

Występuje najczęściej w 30.-50. r.ż-. sześciokrotnie częściej u mężczyzn nu u kobiet, jest powikłaniem ropnego zakażenia toczącego się w jamie ustne;, gardle łub szyi. W 50-80% przypadków przyczyną zapalenia śródpiersia jest zakażona miazga lub ropień okotowierzcholkowy, najczęściej trzonowców dolnych. Inne stany chorobowe, jak: ropień okołomigdałkowy, ropień pozagardtowy, zapalenie ślinianek, angina Ludwiga, zapalenie tarczycy, perforacja przełyku, zapalenie ucha środkowego, uszkodzenia jatrogenne. urazy, mogą także powodować przejście zakażenia do śródpiersia.

Czynnikami sprzyjającymi szerzeniu się zakażenia do śródpiersia i jam opłuc-nowych są: obecność przestrzeni międzypowlęziowych szyi. siła ciężkości, ujemne ciśnienie panujące w klatce pici nowej Do przestrzeni miedzypowięziowych szyi. spełniających tołę w przejściu procesu ropnego do śródpiersia, należą, przestrzeń powierzchowna, przestrzeń przedtchawicza i przestrzeń przedkręgowa.

Ocenę rozległości zakażenia można określić za pomocą klasyfikacji i.ipropo nowanej przez Endo, który wyróżnia 3 typy topograficzne TVpI - dotyczy górnego przedniego śródpiersia powyżej rozwidlenia tchawicy i nie przekracza IV kręgu piersiowego

ib