SAM60

wrgmoo irttlm GM«m kierunki, fakty, ludito.

A* landy***- pupa ok. 500 tanków prywatnych, które od lat 60 ■MUf nfnlk (kredyty: gwarancje) krajom rozwijającym się i paMaa* bytago bloku wschodniego W l 80. międzynarodowy kryzys adWubay zagroził sytuacji rynkowej banków obsługuj.} cych zadkdenki międzynarodowe. W celu koordynacji działań pod-Jęły one —fififrncę. zrzeszaj*c się w Klubie londyńskim. Banki te.

byłoby ogłoszenie

powolnych dhdnftów i związana z tym konieczność utworzenia rę. atrw na ulw kredyty przystępny do negocjacji i dłulnifcaml Zasadę ddalalnoto Klubu stało się przedłużanie terminów spłat rat lOfrilalDWych państw - dłużników i bielące egzekwowanie spłaca nla odsetek. Dopiero w L 90, w sytuacji całkowitej niewypłacalności niektórych państw podjęto decyzje o częściowym umarzaniu kredy fw    z pierwszych krajów, w przypadku którego odstąpiono

ad IriępilęnU całołci długu, byta Polska). Bankom komercyjnym jest • otate trudniej nil rzędom umarzać długi.

gała aig krajem

rMnnłami Europejskimi. ale okazało się, że droga do członkostwa

w UE jest jeszcze bardzo daleka z powodu przepaści dzielącej kraje postkomunistyczne od państw zachodnich. Opór zachodnich polity-Itim i ekonomistów przed poszerzaniem Wspólnot o ubogie państwa naszego regonu byt bardzo silny, gdyż obawiano się negatywnych konsekwencji gospodarczych, zwłaszcza zbyt wysokich kosztów orat ngnarnii dk zachodniej produkcji rolnej, a takie wzrostu bezrobocia wskutek Mplywu pracowników z krajów naszego regionu. Trawce od 1990 r. negocjacje na temat układu o stowarzyszeniu

Ptśdo ae WgyżnnCami Europejskimi zaowocowały podpisaniem 16gud-

m 1991 r. .Układu Europejskiego*’ (Europę Agreement) ustanawiającego stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską a Wspólnotami Eurapejdoni i ich państwami członkowskimi. Przed wejściem w życie Ukfada Fompi jakimi stosunki gospodarcze między RP a Wspólnota-aa były wsgslnwnt na mocy umowy w sprawie handlu oraz współ-pracy papodaczę z 19 września 1969 r.

Nowa amowa wyznaczyła ramy instytucjonalno-prawne stosunków Polski ze Wspólnotami Europejskimi (od 1993 r. Unii Europejskiej). Wadi w życie 1 lutego 1994 r.. po za kończeniu po obu stronach pro

■ SB

cedury ratyfikacyjnej. Wcześniej jednak, bo od 1 marca 1992 r._t rozpoczęto realizację handlowej części tego układu, pod postacią tzw. Umowy Przejściowej (Interim Agreement).

Uktad miał na celu m.in.: ustanowienie ram dialogu politycznego umożliwiającego rozwój bliskich stosunków politycznych między atro-nami; popieranie rozwoju handlu i harmonijnych stosunków gospodarczych między tfronami w celu sprzyjania dynamicznemu rozwojowi gospodarczemu i dobrobytowi w Polsce; stworzenie podstaw do finansowej i technicznej pomocy Wspólnot Europejskich dla Polski; ustanowienie właściwych ram stopniowej integracji Polski ze Wspólnotami.

W jego preambule znalazł się ważny zapis o tym, że Wspólnoty uzna-ii ostatecznym celem Polski jest członkostwo we Wspólnotach, stowarzyszenie zaś miało pomóc ten cel osiągnąć. Jednak ciągle nie było w nim wyraźnego zobowiązania do przyjęcia Polski w poczet tego ugrupowania.

Regularny dialog polityczny między stronami Układu Europejskiego umożliwi! Pblsce zbliżenie do systemu politycznego Wspólnot Euro-pejskid^Unii Europejskiej. Jednocześnie Wspólnoty zadeklarowały gotowość wspierania polskich reform oraz udzielenia Polsce pomocy finansowej i technicznej, Polska natomiast oświadczyła, że jej ostatecznym celem jest uzyskanie pełnego członkostwa.

W części gospodarczej układ przewidywał przede wszystkim stopniowe noszenie ograniczeń w handlu artykułami przemysłowymi między Polską a Wspólnotami. Wprowadzi) zasadę asymetrii na korzyść Fobia (polscy eksporterzy w okresie przejściowym uzyskali łatwiejszy dostęp do rynku wspólnotowego niż partnerzy ze Wspólnot do rynku polskiego). Jednak wraz ze znoszeniem barier w stosunkach gospodarczych Rzeczpospolita zobowiązała się do dostosowania swoich przepisów do standardów europejskich. Niektóre towary rolne podlegały jedynie częściowej redukcji barier handlowych. W wyniku realizacji tych postanowień, polskie produkty przemysłowe uzyskały swobodniejszy dostęp do rynków zachodnioeuropejskich. Wraz z wdrażaniem

213 ■