Sam Zrobię88 6 (5)

pOMTTtT

Piec księdza Fijałka

„Piec ma konstrukcję nie spotykaną w kraju. Jest wielokomorowy, przedzielony kilkoma pionowymi przegrodami. Spaliny na swej drodze do komina zmieniają kierunek przepływu: wznoszą się lub opadają. oddając swe ciepło kanałom, przez które przepływa nagrzewające się powietrze. Obieg spalin odbywa się grawitacyjnie. Palenisko jest wyłożone cegłą szamotową. Cała konstrukcja jest hermetyczna. Ciąg kominowy jest wymuszony przez dobranie odpowiednich przekrojów komór. Ważnym zagadnieniem jest zaprojektowanie komina odpowiedniego do mocy cieplnej pieca. Komin jest ocieplany wyłożeniem kamionkowym. W piecu można spalać gorsze gatunki węgla”.

Tak sformułował swoją wypowiedź na temat pieca mgr inż. Henryk Gramatyka, kierownik Pracowni Sprzętu Grzewczego w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Wyrobów Metalowych „Pol-metal” w Krakowie. Opinia specjalisty i kilka szczegółów konstrukcyjnych nie dają pełnego wyobrażenia o piecu księdza Fijałka. Ideę pomysłu bardziej przybliża rysunek.

Piec otacza obudowa wewnętrzna (1). W jej wnętrzu znajduje się komora paleniskowa (2) oraz sześć pionowych komór przepływu spalin. Między poszczególnymi komorami wznoszą się ścianki działowe z cegły szamotowej (4), podtrzymywane przez konstrukcję stalową. Otwory dla przepływu spalin (5) są umieszczone na przemian w górnej i dolnej części pieca.

W komorze paleniskowej (2) są zainstalowane drzwiczki do wsypywania węgla (6) i drzwiczki popielnika (7). Drzwiczki znajdują się również w komorach przepływu spalin (jedne drzwiczki na dwie komory). Umożliwiają one czyszczenie pieca. Z ostatniej komory spaliny są odprowadzane kamionkową rurą do komina (8).

Piec jest obudowany typową czerwoną cegłą. Między obudowami wewnętrzną i zewnętrzną znajduje się kilkunastocenty-

Schemat konstrukcyjny pieca metrowa wolna przestrzeń, przez którą przepływa nagrzewane powietrze. Ciepłe powietrze wypływa z górnej części pieca izolowaną rurą (9) do pomieszczenia, które ma być ogrzane. Zimne powietrze napływa do przestrzeni między obudowami przez otwór umieszczony w dolnej części pieca (10).

Węgiel wsypany do komory paleniskowej podpala się od góry. Spala się on powoli w bardzo wysokiej temperaturze. Przez żarzenie węgla następuje jego koksowanie. Pozwala to na wydłużenie procesu spalania. Piec wystarczy napełniać opałem i podpalać tylko raz na dobę. Spaliny nie wpadają do komina bezpośrednio i dlatego zawierają niewielką ilość sadzy, która „po drodze” osiada na przegrodach komór przepływowych. Dlatego piec konstrukcji księdza Fijałka daje duże oszczędności opału, jest łatwy w obsłudze i przy znacznej mocy cieplnej ma dodatkową zaletę: w minimalnym stopniu zanieczyszcza środowisko.

O pomysłowym, ekonomicznym piecu i jego konstruktorze ukazały się już liczne artykuły w prasie krajowej. Między innymi pisał o nim ceniony przez wynalazców i racjonalizatorów miesięcznik „Nowator". Lecz na tym kończą się sukcesy księdza Fijałka. Bowiem jak dotychczas w całym kraju działa tylko jeden ekonomiczny piec tego rodzaju - ten, który On sam zbudował.

L.J.

5