88777 Sam Zrobię88 6 (3)

Sylwetka

Księdza

Fijałka

Stoimy na małym placyku przed nowoczesnym budynkiem plebanii. Za nami wznosi się nietypowa bryła kościoła z wieżami jakby wkręcającymi się w niebo. Z nadjeżdżającego roweru zeskakuje ubrana w sutannę postać. Energicznie, mimo swoich dziesiątków lat, szczupły, wysoki mężczyzna podchodzi do nas, ściska ręce mówiąc: „oczekiwałem panów” i zaprasza do środka. Ksiądz Stanisław Fijałek, bo o nim to mowa, jest proboszczem parafii w Karniowicach koło Trzebini.

Na nasz iist z prośbą o rozmowę o jego wynalazkach i usprawnieniach odpisał natychmiast: „przyjeżdżajcie”.

Pochodzi z góralskiej rodziny mieszkającej w Kasince Małej (dawniejszy powiat limanowski). Z dumą mówi, że miejscowość ta zasłynęła ze strajków chłopskich (1937 r.) wymierzonych przeciwko rządom sanacyjnym. W domu była bieda, do wykarmienia aż jedenaścioro dzieci. Ojciec, mimo że skończył tylko jedną klasę szkoły podstawowej, otrzymał na szczęście pracę jako pisarz w gminie - bo tak pięknie, szybko i bezbłędnie przepisywał urzędowe dokumenty. Ale mały Staś od najmłodszych lat musiał umieć zrobić wszystko: „od koszyka do cebrzyka" - jak mówiono o nim we wsi.

Pierwsze kroki społecznikowskie

Po skończeniu seminarium w 1950 r. jako młody ksiądz trafił do Pcimia. Powołał tam społeczny komitet i wraz z nim wystarał się o przydział zdewastowanego budynku stajni. Na remont nie było pieniędzy, więc ksiądz zorganizował misteria pasyjne. Cały dochód z nich przeznaczył na odbudowę i uruchomienie zakładu szkoleniowo-produkcyjnego. Z biegiem lat zakład otrzymał nowe maszyny, rozrastał się i zwiększał produkcję. Wytwarzano tam cegłę i ceramikę budowlaną, dachówki, a później także wyroby stolarskie i ślusarskie. Dziś jest on liczącą się jednostką produkcyjną, znaną ze swoich wyrobów nie tylko na Podkarpaciu. Gospodarzem zakładu jest Polski Związek Głuchych.

Po wypełnieniu swej pierwszej misji społecznikowskiej ksiądz Stanisław został przeniesiony do Lalik koło Koniakowa. 1 tu nie był bezczynny. Przy pomocy parafian niezwłocznie wybudował piękny góralski kościół.

W roku 1971 ówczesny ordynariusz diecezji krakowskiej - kardynał Karol Wojtyła-późniejszy Papież Jan Paweł II - przenosi księdza wikariusza Stanisława Fijałka do Karniowic z zadaniem utworzenia nowej parafii i wybudowania kościoła. Ksiądz zaczął od budowy plebanii. Na pytanie: dlaczego od plebanii? nie wyjaśnia, że musiał gdzieś mieszkać i mieć kancelarię, ale mówi: „budynek plebanii był potrzebny jako magazyn materiałów budowlanych i jako baza energetyczna dla budowy kościoła. To chyba oczywiste...”.

Plany architektoniczne kościoła wykonał według koncepcji księdza Fijałka architekt Jerzy Kubica. Dziś trwają tam już ostatnie prace wykończeniowe. Kilku kamieniarzy tnie tarczową piłą ostatnie płyty marmuru i dopasowuje do już ułożonej posadzki. Kościół (fot. 2) ma powierzchnię 350 m² i kubaturę ponad 5000 m³. Powstał bez pożyczek, dotacji i kredytów. Został wzniesiony rękami okolicznych mieszkańców i samego księdza Fijałka, który potrafi zrobić wszystko.

Piec księdza Fijałka

W trakcie budowy kościoła powstał problem ogrzewania tak dużego obiektu. Zycie jeszcze raz potwierdziło, że potrzeba jest matką wynalazków. Ksiądz niechętnie mówi dziś o bezsennych nocach poświęconych przemyśleniom nad ekonomicznym i skutecznym systemem ogrzewania kościoła. Jednocześnie chodziło i o to, aby instalacja ogrzewcza nie

3