Scan0001 (29)

-134- Tadeusz Piecuch

W górnej części pieca mokry materiał w kontakcie przeciwprądowym z gorącymi spalinami ulega powolnemu suszeniu by następnie przejść do strefy, w której temperatura wynosi 750 do 900°C. Następuje tutaj zapłon i spalanie odpadów.

Rys. 3.5. Schemat pieca półkowego

Po przejściu przez strefę spalania odpady wchodzą do strefy dopalania a dalej do strefy chłodzenia w strumieniu powietrza. Popiół i żużel gaszone są w mokrym odżużlaczu.

Piece typu półkowego nadają się głównie do spalania materiałów silnie zawilgoconych. Zaletą ich jest to, że przy właściwej eksploatacji temperatura odpadów w strefie suszenia nie przekracza 1000°C, dzięki czemu nie powstają gazy wytlewne [68] i wówczas, w opinii Narcyza Krogulca, nie ma potrzeby instalowania dodatkowych urządzeń dopalających.

Wadą pieca półkowego jest stosunkowo mała powierzchnia styku materiału spalanego z fazą gazową, a co za tym idzie przedłużenie procesu spalania, niszczenie części ruchomych, stosunkowo duże zużycie energii oraz wysokie nakłady inwestycyjne. Piece tego typu nie mogą być stosowane do spalania odpadów o wysokiej zawartości lotnych części palnych, z uwagi na możliwość wybuchu w strefie suszenia. Dlatego też piece te, wdrażane w Niemczech na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, a w Polsce na początku osiemdziesiątych wypierane są przez piece rusztowe i bębnowe.

3.1.5. Spalarnie fluidalne

Głównym elementem takiej spalarni jest piec fluidalny - rysunek 3.6.

Metodę fiuidyzacji można stosować do likwidacji: ścieków komunalnych, zawiesin z przetwórstwa drewna, rafinerii ropy, petrochemii, zakładów przemysłu chemicznego i spożywczego itd. W piecach fluidalnych można spalać: pył węglowy, trociny, ziemię zaolejoną, ziemie odbarwiające, odpadowe kwasy porafinacyjne, sadzę, osady ze zbiorników olejów i paliw, ługi posulfitowe, skratki, a nawet stale odpady miejskie.

Piec fluidyzacyjny ma postać cylindrycznej komory wyłożonej materiałem ogniotrwałym. W dolnej części pieca, strumień powietrza wprawia warstwę rozgrzanego piasku lub innego rozdrobnionego materiału w stan fluidalny. Odpad po wprowadzeniu do pieca ulega natychmiastowemu wysuszeniu, odga-zowaniu i spopieleniu. Dopalanie spalin, następuje w wyższej partii komory' w temperaturze 800 do 1000°C. W piecu fluidalnym szybko osiąga się całkowite wypalenie składników palnych - zarówno w gazach jak i w popiele. Zapewnia to odpowdedni czas przebywania materiału w wysokich temperaturach przy intensywnym mieszaniu i maksymalnym rozwinięciu jego powierzchni. Piece ze złożem fluidalnym posiadają także wady, do których zaliczyć można dużą zawartość pyłu w gazach odlotowych. Wymaga to instalowania wysoko wydajnych urządzeń odpylających oraz konieczność właściwego doboru wdel-kości ziaren przerabianych materiałów i piasku, który zwykle jest podstawkowym elementem złoża. Dlatego też piece fluidalne w porównaniu z rusztowymi czy obrotowymi bębnowymi, znalazły mniejsze praktyczne stosowanie do termicznej likwidacji odpadów.