Scan002 (3)

Autorzy

Dorota Bednarek, Marta Bogdanowicz, Carmen Cattanco, Andrea Facoetti, Angela J. Fawcett, Raffaclla Galii,

Anna Grabowska, Michel Habib, Stefan Heim,

Piotr Jaśkowski, Maria Luisa Lorusso, Massimo Moltcni, Roderick I. Nicolson, Richard K. Olson, Bruce F. Pennington, Patrycja Rusiak, H. Alan Sayles, Margaret J. Snowling, John Stein

Tłumaczenie

Monika Kowalcczko-Szumowska

Redakcja techniczna i korekta Małgorzata Gałysz

Projekt okładki Cezary Biele

Przygotowanie materiałów

Renata Zalewska

Copyright ©

by Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN

Warszawa 2004

Skład i łamanie Soft Art Warszawa

Druk i oprawa

Zakłady Graficzne Taurus Halinów

PRZEDMOWA

Szacuje się, że około 5% - 15% populacji w rozwiniętych społeczeństwach przejawia znaczne trudności w nauce czytania i pisania, których mc można wyjaśnić odwołując się do uwarunkowań społecznych czy niskich możliwości intelektualnych. Często osoby, które pomimo zna-c/ncgo wysiłku i pomocy otoczenia nie mogą nauczyć się sprawnie i /ytać, mają bardzo wysoki iloraz inteligencji oraz wykazują nieprzeciętne zdolności. Już pierwsi badacze - odkrywcy zaburzenia, zwanego d/iś dysleksją rozwojową-przypuszczali, że musi ono mieć swoje źródło w nieprawidłowościach funkcjonowania mózgu. Obecnie, w dobie ogromnego postępu badań nad mózgiem, rosną nadzieje na rozwiązanie zagadki dysleksji, a pytanie o ncurobiologiczne podłoże tego zaburzenia /nąjdujc się w centrum zainteresowania wielu znakomitych grup badaw-i zyeh na świecie.

laki jest stan wiedzy na ten temat i czy potrafimy już odpowiedzieć na pytanie dotyczące przyczyn dysleksji? Liczne badania genetyczne, olcktrofizjologiczne, psychofizyczne, behawioralne oraz prowadzone pi/y pomocy nowoczesnych metod ncuroobrazowania ukazują niezwykle skomplikowany obraz, który niełatwo jest objąć jedną, spójną |rorią. Nic też dziwnego, że sformułowano wiele różnych koncepcji odwołujących się do różnych podstawowych deficytów, takich jak: dolicyt fonologiczny, deficyt kanału wielkokomórkowego, deficyt Itmkeji móżdżkowych, deficyt płata ciemieniowego czy wreszcie deficyt iiw agowy. W świetle zgromadzonych danych można sądzić, że dysleksją |i .1 /.łożonym zaburzeniem, w którym uczestniczy cały szereg różnych dysfunkcji, tworzących u poszczególnych osób nieco odmienny obraz.

1'omimo znacznego postępu badań nad mózgowymi uwarunkowaniami dysleksji i ich podstawami genetycznymi, wiedza na ten temat w l»vt małym stopniu przenika do środowisk zajmujących się pomocą dla osób dysleksją, a tym samym ma nikły wpływ na rozwój technik diagnostycznych i terapeutycznych. Aby przerzucić pomost pomiędzy naukowcami i praktykami. Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN wraz z Warszawskim Oddziałem Nr 1 oraz Zarządem < ilównym Polskiego Towarzystwa Dysleksji zorganizowali konferencję, na którą zostali zaproszeni światowej sławy specjaliści zajmujący się