Scan10050 (5)

NOSOWO-GARDŁOWA

■B wykonana z miękkiego, giętkiego tworzywa i zakończona skośnie z jednej strony,

~j wyposażona w kryzę (ryc. 6.3). Pacjenci ytomni tolerują ją lepiej niż rurkę ustno-Może ona uratować życie pacjentów ze :iskiem lub urazem szczękowo-twarzowym.

"zadko zdarza się niezamierzone wprowadze-nosowo-gardłowej do jamy czaszki przez złamania w jej podstawie. W przypadku, znaje się lub podejrzewa złamanie podsta-:ki preferowane jest użycie rurki ustno-gard-ezeli jednak nie da się jej założyć, a drogi od-są niedrożne, delikatnie wprowadzona rur-mcwo-gardłowa może uratować życie (korzyści przewyższają ryzyko).

rurek określa się w milimetrach ich we-=j średnicy, a długość wzrasta proporcjonal-srednicy. Tradycyjne sposoby dobierania roz-•jrki nosowo-gardłowej (na podstawie wielkoś-palca albo nozdrzy przednich) nie korelują iią dróg oddechowych i są niewiarygodne, słych zalecane są rozmiary 6 i 7 mm. Zakła-'„rki może spowodować uszkodzenie śluzówki jącej jamę nosową i w rezultacie krwawienie « 30% przypadków. Zbyt długa rurka może 3Ć odruchy z górnych dróg oddechowych : s ę przyczyną kurczu głośni lub wymiotów.

WPROWADZANIA RURKI 3ARDŁOWEJ

:ży sprawdzić drożność prawego nozdrza.

tóre odmiany rurek wymagają wkłucia agrafki =z kryzę jako dodatkowego zabezpieczenia przed wsunięciem się rurki do nosa.

Oc^adnie nażeluj rurkę.

‘nie zakończony koniec rurki wprowadza się wo, lekkim ruchem obrotowym wzdłuż dna ja-nosowej (ryc. 6.6). Krzywizna powinna spowodo-skierowanie rurki we właściwym kierunku. Gdy napotyka opór należy ją usunąć i spróbować wnie wprowadzić przez lewe nozdrze.

wprowadzeniu rurki sprawdza się drożność oddechowych i skuteczność wentylacji wzro-słuchem i dotykiem. Utrzymanie drożności ~Dże, mimo obecności rurki, wymagać uniesienia Lb wysunięcia żuchwy. Gdy istnieje podejrzenie [uszkodzenia szyjnego odcinka kręgosłupa trzeba

Ryc. 6.6. Wprowadzanie rurki nosowo-gardłowej

zadbać o właściwe ustawienie osiowe i unieruchomienie głowy i szyi.

Tlen

Tlen należy stosować zawsze, gdy tylko jest dostępny. Maska Venturiego dostarcza 24-60% tlenu, zależnie od typu. Standardowa maska tlenowa zapewnia podawanie do 50% tlenu, pod warunkiem jednak, że jego przepływ jest wystarczająco duży. Początkowo należy podawać jak najwyższe stężenie tlenu — maska z rezerwuarem (bez oddechu zwrotnego) pozwala osiągnąć we wdychanej mieszaninie stężenie tlenu do 85%, przy przepływie wynoszącym 10-15 l/min. Zaleca się monitorowanie saturacji krwi za pomocą pulsoksymetru (Sp0₂) lub wykonywania gazometrii krwi tętniczej, aby w zależności od wyników zmodyfikować podaż tlenu.

Odsysanie

Do usuwania płynnej treści (krew, ślina, treść żołądkowa) z górnych dróg oddechowych należy używać sztywnego cewnika do odsysania o szerokim świetle (Yankauer) (ryc. 6.7). Jeżeli pacjent ma zachowane odruchy z górnych dróg oddechowych odsysanie musi być przeprowadzane ostrożnie, gdyż może sprowokować wymioty.

U pacjentów, u których otwarcie ust jest ograniczone, przydatny może się okazać elastyczny cewnik o małym świetle. Taki cewnik można też przeprowadzić przez rurkę ustno-gardłową czy nosowo--gardłową.

ALS 51

Europejska Rada Resuscytacji