Radziecki samolot transportowy An-26 napędzany turbinowymi silnikami śmigłowymi należy do grupy lekkich samolotów transportowych, przeznaczonych do przewozu ładunków, sprzętu bojowego, żołnierzy i zaopatrzenia. Jest on wersją rozwojową popularnego samolotu pasażerskiego An-24, który został oblatany w 1959 r. i wprowadzony do eksploatacji na linie lotnicze w 1962 r. Po raz pierwszy samolot An-26 pokazano publicznie w 1969 r. na Międzynarodowym Salonie Lotniczym i Astronautycznym w Paryżu, gdzie wzbudził żywe zainteresowanie fachowców, o czym świadczy fakt, że obecnie eksploatowany jest w osiemnastu krajach leżących na różnych kontynentach naszego globu.
Oleg Konstantinowicz Antonow — konstruktor samolotu
Samolot transportowy An-26 skonstruowany został przez zespół w biurze konstrukcyjnym kierowanym przez Generalnego Konstruktora Olega Konstanti-nowicza Anionowa (ur. 7 lutego 1906 r.), wybitnego radzieckiego inżyniera i działacza lotniczego. Pracę konstrukcyjną Oleg K. Antonow rozpoczął w 1925 r., będąc jeszcze studentem Politechniki w Leningradzie. Studia ukończył w 1930 r. i skierowany został do Zakładów Szybowcowych, gdzie przez osiem lat był głównym konstruktorem. W 1938 r. przeszedł do biura konstrukcyjnego Aleksandra Jakowlcwa, gdzie pracował do zakończenia II wojny światowej. Po wojnie O.K. Antonow otrzymał polecenie zorganizowania biura konstrukcyjnego w Nowosybirsku, które następnie zostało przeniesione w 1947 r. do Kijowa. W biurze tym przystąpił do opracowania samolotu rolniczego, którego prototyp oznaczony SCh-I (Subko-Cliodajstzińmrryj—1) oblatano w 1947 r., a w rok później rozpoczęto produkcję seryjną, zmieniając oznaczenie samolotu na An-2. W miarę pogar-