s04 (13)

Odpalenie torpedy ćwiczebnej z wyrzutni ORF Błyskawica

1918—33 — dalsze usprawnienia techniczne: powiększenie celności, prędkości, zasięgu działania oraz zamiana materiału wybuchowego, trotylu na bardziej niszczycielski trynitro-toluol, a następnie piroksyline: wraz z tym następowało w niektórych krajach dalsze powiększanie długości torped do 8,5 m, średnicy do SSO mm i ciężaru ładunku wybuchowego do 380 kG.

1933—42 — wzrost celności, prędkości i zasięgu torped, przy nie zmienionych rozmiarach; zastosowanie w torpedach ńiekontakto-Wych urządzeń zapalających, które powodują wybuch ładunku pod stępką okrętu przeciwnika, oraz wprowadzenie do niektórych torped maszynek sterowych elektrycznych, zamiast powietrznych.

1942    — Niemcy wynaleźli akustyczny system samonaprowadzania Sie torped na źródło dźwięku wytwarzane przez okret-cel. Są to tzw. torpedy z akustycznym systemem samonaprowadzania: pasywnym, w którym urządzenie rejestrowało źródło dźwięku i kierowało na nie torpedę (tzw. szumona-mierzanie), oraz aktywnym — z urządzeniem wysyłającym własne impulsy akustyczne, które odbijały sic od celu i wracały do nadajnika, powodując ustawienie sterów kierunkowych na źródło dźwięku (tzw. odbicie echa).

1943    — zastosowanie po raz pierwszy torped z napędem elektrycznym, nie pozostawiających za sobą śladu. Wynalazek ten przy-pisują sobie Niemcy i Amerykanie. Wadą tych torped była jednak mała prędkość.

Po zakończeniu II wojny światowej trwały nadal prace nad udoskonaleniem parametrów taktyczno-technicznych torped. Jako najpoważniejsze osiągnięcia należy wymienić:

—    udoskonalenie środków samonaprowadzania się na cel w dwóch płaszczyznach;

—    zdalne kierowanie kablem lub falami radiowymi, co stwarza możliwość niszczenia celów głęboko zanurzonych w wodzie.

Na podstawie doświadczeń zebranych z analizy ataków torpedowych floty brytyjskiej w II wojnie światowej stwierdzono, że wiele wystrzelonych torped nie wyrządziło szkody przeciwnikowi na skutek błędów załogi lub niesprawności technicznej torped. Zbadano 326 przypadków odmówienia przez torpedę posłuszeństwa, w wyniku czego stwierdzono szereg następujących przyczyn:

—    niewypał torpedy z powodu wady mechanizmów (22%);

—    wadliwy kierunek biegu z powodu niesprawności żyroskopu (22,5%);

—    zamieszanie podczas strzelania, wynikające ze złej organizacji i braku wyszkolenia załogi (18%);

—    wadliwy kierunek biegu torpedy spowodowany niesprawnością wyrzutni (6%);

—    wyskoczenie torpedy na powierzchnię i delfinowanie po fali (6%);

—    niewypały, prawdopodobnie z winy obsługi (3%);

4