s06 (13)

Moment odpalenia torpedy parogazowej z okrętu radzieckiego

cowej fazie biegu torpedy lub w razie jej utonięcia zostaje przedmuchana, co pozwala torpedzie wypłynąć na powierzchnię.

Głowa bojowa zawiera ładunek materiału wybuchowego, wynoszący około 300 kG oraz dwa zderzaki inercyjne wraz z detonatorami. Zderzaki te powodują wybuch materiału wybuchowego przy uderzeniu torpedy w cel, zarówno w pozycji czołowej, jak i bocznej. W przedniej części głowy znajduje się kołnierz z nagwintowanym wewnątrz gniazdem, do którego wkręca się ucho, służące do podnoszenia i transportu torped, a przy Strzale — korek.

Kadłub głowy bojowej wykonany jest z cienkiej blachy stalowej w farmie stożka i w nim właśnie mieści się ładunek materiału wybuchowego. Tylny koniec kadłuba zaopatrzony jest w brązowy pierścień, umocowany za pomocą nitów i przyspawany do kadłuba głowy. Na pierścień ten nałożone jest denko z gumowymi i pergaminowymi uszczelnieniami. Na wewnętrznej części tylnego pierścienia znajduje się 28 skośnych otworów — z gwintami wewnętrznymi w skali milimetrowej — oraz szpilka centrująca. W górnej części pierścienia wzmacniającego wydrążony jest otwór, znajdujący się naprzeciw takiego samego otworu na końcu zbiornika powietrznego. Otwory te służą do wkładania bolca przy łączeniu głowy ze zbiornikiem.

$

W celu lepszego usztywnienia głowy torpedy przyspawane są wewnątrz 3 wręgi, a oprócz tego 2 półpierścienie o przekroju kątowym, zapobiegające przesunięciu się materiału wybuchowego przy uderzeniu torpedy .w cel. Na górnej części kadłuba umocowane są za pomocą nitów i przyspawane 2 gniazda dla zderzaków inercyjnych z wkręconymi (zewnątrz) osłonami detonatorów. Specjalne pokrywy zabezpieczają gniazda i osłony detonatorów przed zanieczyszczeniami.

Ładunek materiału wybuchowego w głowie jest rozmieszczony w ten sposób, że jego środek ciężkości znajduje się poniżej osi głowy. Jest to konieczne w celu uzyskania takiego położenia środka ciężkości całej torpedy, które zapobiegałoby nadmiernemu kołysaniu w czasie jej biegu. Położenie to uzyskuje się przez umieszczenie — w górnej części głowy — komory powietrznej, utworzonej przez kadłub głowy i metalową przegrodę przy-spawaną do kadłuba. W celu wzmocnienia komory powietrznej znajdują się wewnątrz podłużne i poprzeczne przegrody z dnem. Komora powietrzna jest wodoszczelna i poddaje się próbom na szczelność pod ciśnieniem 0,15 kG przez otwór zamykany korkiem. Przy próbach na szczelność wkręca się do drugiego takiego otworu manometr. Próbę wytrzymałości kadłuba głowy przeprowadza się zewnętrznym ciśnieniem hydraulicznym 8 kG/cm² (ze wstawionymi wewnątrz pod-