Prof. dr hab. Jagoda Cieszyńska Instytut Filologii Polskiej Katedra Logopedii Uniwersytet Pedagogiczny, Kraków
ALALIA, AFAZJA DZIECIĘCA, AFAZJA U DZIECI, ALALIA Z KOMPONENTEM ZE SPEKTRUM AUTYZMU
Badanie indywidualności zjawisk językowych okazuje się drogą do wejrzenia w całość konstytucji języka ludzkiego.
H-G. Gadamer
Perspektywa trzydziestoletniej praktyki w diagnozowaniu i terapii zaburzeń komunikacji językowej dzieci w wieku poniemow,lęcym i wczesnym przedszkolnym pozwala mi na dokonanie, zaskakującej dla wielu terapeutów, syntezy. Otóż błędne są mniemania, że nie posiadamy odpowiednich, dostępnych wszystkim, narzędzi do rzetelnego zbadania funkcji intelektualnych dzieci wieku od 16 miesiąca życia do 3. roku życia oraz że konieczne jest stosowanie klasyfikacji zaburzeń do rozpoczęcia terapii.
Ponieważ bez wątpienia „w języku prezentuje się sam-świat”1 2, mamy oto zarazem narzędzie badania i metodę terapii. Narzędziem staje się określenie osiągniętych przez dziecko etapów w rozwoju języka, a metodą - nauczanie systemu językowego, przede wszystkim przez naukę czytania.
I. Afazja dziecięca - wczesne uszkodzenia struktury mózgu
Afazja dziecięca jest zaburzeniem rozwoju mowy (rożumienia i nadawania) spowodowanym wczesnym (prenatalnym, okołoporodowym i wczesnodziecię-Cym) uszkodzeniem struktury kory mózgowej lewej półkuli.
Najczęstsze przyczyny uszkodzeń to:
/ urazy mechaniczne,
S wylewy,
S niedotlenienia,
S zatrucia.
Głównymi objawami afazji dziecięcej są:
1. Brak lub opóźnienie rozwoju mowy.
2. Zaburzenia pamięci sekwencyjnej słów i ich znaczeń.
H-G. Gadamer, 1993, Prawda i metoda, Kraków, s. 399
" H-G. Gadamer, 1993, Prawda i metoda, Kraków, s. 408