skanowanie0011

58

58

(receptory dla PDGF, EGF, insuliny, IGF*1, IGF-2), głównie przedstawicielami grupy drugiej są natomiast receptory dlaimm|® regulacyjnych cytokin (receptory dla IL-1,2,4,6, czynnika nowotworów, interferonów) oraz receptory dla antygenu obecni® limfocytach T i 6 i receptory dla fragmentów Fe immunoglobuln

Receptory posiadające jednocześnie cytóplazmatyczną domj® o aktywności PTK są najczęściej heterodimerami zbudowanym® śródbłonowej podjednostki fi i związanej z nią wiązaniem :d®| siarczkowym, wiążącej ligand podjednostki a. Po związaniu liga® centrum aktywne kinazy tych receptorów występujące w cyjj solowej domenie podjednostki fi ulega aktywacji i fosforyluje resig tyrozynowe w cząsteczce PLCy. Prowadzi to do aktywami® fosfoiipazy, do produkcji informatorów II rzędu (DG, IP₃) i aktyw® odpowiednich kinaz serynowo-treoninowych (PKCa,#iyoraz kin® zależnej od Ca²⁺/CaM). PTK aktywują również bezpośrednio kin® PI-3, która syntetyzuje PIP₃ aktywujący PKCf (Ryc. 10).

- Receptory nie mające aktywności PTK są, na ogół jed® łańcuchowymi białkami śródbłonowymi, zarówno typu I jak i l| występującymi pojedynczo lub tworzącymi po związaniu liga® kompleksy z innymi białkami śródbłonowymi (białkami dodatkowy® Przykładem białek dodatkowych pośredniczących w przekazywa® sygnałów są białka gp 130 związane z rodziną receptorów | interleukiny 6 (IL-6) 1 czynnika hamującego wzrost komój białaczkowych (UF) lub białka kompleksu CD3^{1 2} związane z recl torem dla antygenu limfocytów T.

Związanie ligandu prowadzi do zmian konfrontacji receptora/ w następstwie do związania i aktywacji błonowej lub cytosoiovj PTK, bezpośrednio, lub pośrednio przez tworzenie heterokomplekśl z białkami dodatkowymi. W wielu przypadkach, skuteczj przekazywanie sygnału może wymagać tworzenia hbmodimerówfl homotrimerów receptorów, czemu sprzyja dimerYczna i] trimeryczna budowa swoistych llgandów (jeden trimerycżny ligi wiąże 3 cząsteczki receptora). W literaturze ańglójęzycż| polimeryzacja receptorów za pośrednictwem ligandów określana j| |nko cross-Hnking receptorów.

*A    JŁ* '

REAKCJA KOMÓRKI ]

Byc. 10. Sohemot przokozywania sygnałów przez reoeptory iwliizana i aktywao|ą kinaz tyrozynowyoh. R, reoeptor; PTK, kinezą tyrozynowa; PIP., trifosforan fosfatydylolnozytolu; PIP„ dlfoiforan foafatydylolnozytolu; DO, dlacylogllcerol; Pl-3, kłnaze PI-3; PLC; foefolipaza C; PKC, klnoza C; S, białko komórkowa; PI, reszta fosforanowa; Ig, Immunoglobullna.

1

’ Białkami transblonowymi typu I określa się białka, których koniec cyf plazmatyczny zawiera grupę karboksylową, natomiast typ II to białka, któryj koniec cytoplazmatyczny zawiera grupę aminową.

2

CD (cluster of differentiation) Jest terminem używanym w celu ujednolicą! nazewnictwa markerów (antygenów) komórek układu immunologicznego, i